We reizen om te leren, is het niet schat ?!
Niets zo heerlijk als tijdens het zwerven dingen te ontdekken waarvan je het bestaan niet eens kon vermoeden. Helemaal fantastisch wordt het wanneer dergelijke ontdekkingen dan ook nog eens verlaten blijken te zijn. Dan gaat het bij mij kriebelen, dan wilt de fotograaf in mij mijn lens zo ver mogelijk uitzoomen om daar te kunnen zijn waar ik omwille van hekwerk en sloten jammer genoeg niet kan zijn. Tijdens onze afgelopen herfstvakantie in Dijon en op weg terug noordwaarts merken we plots een kasteeltje op dat zo te zien zijn beste dagen heeft gekend. Vermits we reeds een hele tijd aan het rijden zijn, is het niet moeilijk mijn lieverd er van te overtuigen even een halte te houden. Sterker nog ... mijn reisgezel is al net zo gefascineerd door aftands fraai uit lang vervlogen tijden. En aftands is het kasteel wel degelijk. Wanneer we naderbij wandelen, blijkt overduidelijk dat de site verlaten is en de tand des tijds lelijk huis heeft gehouden. Moet je nu toch eens kijken. Wat