Reiskriebels inpakken en wegwezen

  Het geeft niet dat ik pas rond 9u30 wakker wordt. Mijn lieveling heeft er tegen die tijd al een ochtendwandeling met de hond opzitten en het is berekoud, zegt hij. Als hij dat zegt, zal het wel zo zijn dus al te gehaast aan de geplande fietstocht beginnen, hoeft niet. Sabine Hagedoren heeft ons immers beloofd dat na wat ochtendnevel de zon er zeker zal doorkomen en inderdaad tegen de tijd dat ik mijn warmste trui heb aangetrokken, komt ze ... eerst nog wat schuchter maar even later in al haar glorie tevoorschijn.  Op ons programma staat een fietstocht van Damme naar Lissewege. Lissewege zou tot de top tien van Vlaanderens mooiste dorpen behoren dus dat willen we wel eens persoonlijk gaan controleren. We starten echter met een handicap : de batterij van mijn fiets is om onduidelijke redenen voor slechts 80% opgeladen. Nu ja, we zien wel ... Het polderlandschap ligt er prachtig bij en ik kan het niet laten om plaatjes te schieten. Dus om de haverklap gaat de fiets aan kant en wordt het

  Het lijkt wel een beetje op "Wie niet horen wilt, moet voelen" en omdat ik het over de coronacrisis heb, heb ik het over de tweede golf die niet te stoppen viel en dus kon het niet anders dan dat de ganse klas gestraft werd. Kortom, we zitten in een tweede lockdown met avondklok en alles! Gelukkig is de definitie van wat een niet-essentiële verplaatsing is om mentale redenen wat bijgeschaafd. Ander dus dan tijdens de vorige lockdown mogen wij met de camper op uitstap, maar dan wel liefst binnen de eigen landsgrenzen. Geen probleem ... als we maar eens een andere horizon te zien krijgen dan die van het thuisfront. Maar wat valt er te beleven ?  Een museumbezoek ? Nope. Een rondleiding in een historisch optrekje ? Nope. Een namiddag shoppen in een andere stad ? Nope. Een glaasje drinken op een gezellig, verwarmd terras ? Nope. Een culinaire verwennerij ? Nope. Idee! Laat ons op zoek gaan naar het unieke. Laat ons naar daar gaan waar je normaliter struikelt over de vele toeris

  Parijs-Roubaix wordt gereden en wij willen een keertje het peloton in levende lijve aanmoedigen. Maar omdat het weekend méér mag omvatten dan alleen maar koers, kiezen we er voor om al op vrijdagochtend richting Roubaix te rijden. Op die manier kunnen we wat van de stad ontdekken vooraleer we met de camper een plaatsje zullen uitzoeken langsheen de drie kilometer lange kasseistrook van Mons-en-Pévèle. Niet dat die stad zo fantastisch is. Noord-Frankrijk is niet meteen de meest verheffende regio van Frankrijk en eerlijk … Roubaix is daar een mooi voorbeeld van. Rijdend doorheen de stad kom ik tot de deprimerende vaststelling dat Roubaix een mooi voorbeeld is van wat de overheid bewer

  In een jammerlijk ver verleden (jammerlijk want inderdaad zeer ver … zucht) heb ik geschiedenis gestudeerd en hoewel ik een aandachtige student was, wilt dat natuurlijk nog niet zeggen dat ik een doorwinterde historicus ben. Wel integendeel ! Toch kan ik jou geruststellen, ik vergis me niet. Mijn geheugen is nog vrij intact. Jawel … het Troje van het mythologische paard ligt in het huidige Turkije en niet in Frankrijk waar wij nu zijn. De titel van dit verslag slaat dus eigenlijk nergens op. Of toch ? Wat het Franse Troyes gemeen heeft met het Trojaanse paard is HOUT. Zowat alles is er van hout, tot de riooldeksels toe !   Een paar jaar geleden waren wij hier al eens op een rappeke. Op doorreis naar elders. Maar Troyes … dat zag ik toen wel, verdient veel meer dan een vluggertje. Daarom zijn we vandaag opnieuw een keertje hier om op een rustige manier de prachtige in hout opgetrokken huizen te bekijken. Niet dat Troyes één en al hout is. De oude stadskern kan eigenlijk in twee