Reiskriebels inpakken en wegwezen

  Aalstenaar van geboorte zijnde, word ik geacht een echte carnavalist te zijn. Maar dat ben ik jammer genoeg niet. Ik zit te graag in een hoekje met een boekje om ook maar te willen nadenken over "stevig uit de bol gaan".  Toch fascineert mij het gegeven, vooral als daar ook een portie geschiedenis komt bij kijken. En dat is met het fenomeen carnaval, dat zeer diepe wortels heeft in een heel ver verleden, wel degelijk het geval.   Prachtig en ongeëvenaard in onze contreien is de praalstoet op zondag. Als kind keek ik mijn ogen uit en dat zou nu niet anders zijn, ware het niet dat mijn "hoofd, schouders, knie en teen" het niet meer toelaten uren en uren naar de stoet te staan kijken. Want jawel, de carnavalstoet van Aalst duurt zo'n slordige vijf uren. Toch wou ik - na een paar jaren tijdens de krokusvakantie in Duitse contreien flauwe afkooksels van stoeten en parades te hebben gezien-  Oilsjt Carnaval voor een stukje opnieuw beleven.Dus deden wij op de zondag