Reiskriebels inpakken en wegwezen

De reden waarom ik reisverslagen schrijf, is in de eerste plaats voor mezelf. Het durft immers wel een keertje te gebeuren dat ik vergeet waar we zijn geweest. En hoewel we reeds vaker de Champagnestreek hebben bezocht, geloof ik niet dat we van Reims al iets meer hebben gezien dan de kathedraal en dat was dan nog wel op een drafje. Mijn lieverd is er trouwens van overtuigd dat we enkel de kathedraal aan de buitenkant hebben gezien. Hij is immers een man van principes en voor een bezoek aan welke kerk dan ook weigert hij entreegeld te betalen, ook al zijn  -zoals in de kathedraal van Reims het geval is - alle koningen van Frankrijk er gekroond. Voor hem is het bekijken van de kathedraal langs de buitenkant meer dan voldoende vermits de heiligenbeelden en de lachende engel ter hoogte van een van de portalen een prachtige bezienswaardigheid op zich zijn.        De kathedraal van Reims zou betalend zijn … dus nee, hij heeft ze niet bezocht en ik hoogstwaarschijnlijk ook niet.

    Ik heb iets met Ierse folk. Dat heeft wellicht te maken met het feit dat mijn vader zaliger een LP van The Dubliners had en wat vond ik die muziek mooi! Daarom ook staat Dublin al jaren op mijn bucketlist alleen het kwam er maar niet van. Een citytrip naar Dublin valt nogal prijzig uit dus ben ik al heel tevreden met het ene dagje Dublin tijdens deze Ierse rondreis. Onze gids is trouwens vast van plan om alles uit de kast te halen om ons zoveel mogelijk van Dublin te laten zien. Ik zie het helemaal zitten. Liefst vijftien kilometers zullen we vandaag bij elkaar wandelen. Voor mijn vermoeide lichaam nog net niet de genadeslag. Maar ik bijt op mijn tanden want ik wil zo veel mogelijk te zien krijgen van de stad van The Dubliners. De komende dagen zullen trouwens nog enkel in beslag genomen worden met het naar huis reizen. Dus tijd zat om te recupereren. Gisterenavond toen we met onze Ierse chauffeur naar het hotel reden, liet hij ons al wat proeven van het drukke Dublin.