Reiskriebels inpakken en wegwezen

  Toen in de jaren stillekes het kanaal Gent-Terneuzen uitgegraven werd, veranderde het zeer rustige boerengat Sint-Amandsberg (thans een deelgemeente van Gent) drastisch. Arbeiders kwamen er zich vestigen en die zorgden voor een dermate grote bevolkingsaangroei dat er nood kwam aan de erkenning en uitbouw van een parochie. Reeds eerder, in 1720 om precies te zijn, werd bovenop de plaatselijke heuvel een kapel gebouwd die gewijd werd aan de heilige Amandus aangezien het verhaal ging dat hij daar in de zevende eeuw zou hebben gepredikt. Dat daar een heuvel ligt is sowieso merkwaardig vermits voor de rest het landschap er gewoon plat is. Later, halfweg de negentiende eeuw, werd ook de

  Annie, mijn buurvrouw zaliger, vertelde mij ooit dat haar vader ergens in de loop van de Tweede Wereldoorlog werd opgepakt en afgevoerd naar het Fort van Breendonk. De man in kwestie woonde in Willebroek. Het fort dat tussen 1909 en 1913 werd gebouwd maakte aan het begin van De Groote Oorlog samen met een aantal andere forten deel uit van de Antwerpse verdedigingsgordel. Tijdens het interbellum werd het - hoewel nog steeds militair nuttig - toch meer een bezienswaardigheid voor de omwonenden. Dus ook voor Annies vader.   Toch heeft de man die na zijn arrestatie en gelukkig voor hem ook weer vrijgelaten werd, na thuiskomst nooit nog over dat fort willen praten. Getraumatiseerd als hij was, repte hij met geen woord over datgene wat hij er had meegemaakt.          De functie van het fort tijdens WOII is mij lange tijd onduidelijk geweest. Het waren vooral de woorden van Annie die mij nieuwsgierig maakten. Vandaag ben ik er geweest. Ik was er op de man aan de kassa n

  Het Talbot House in Poperinge fascineert me al een paar decennia. Ooit was ik er al een keertje maar toen was het nog geen museum. Nu is het dat wel. Een ruim gedocumenteerd museum trouwens, voor mij zelfs iets te ruim maar dat komt omdat ik zo graag de sfeer van het huis wil opsnuiven, eerder dan de geschiedenis ervan grondig te bestuderen vooral ook omdat de digitale tools daartoe niet bijzonder goed werken.   Ging ik zo'n twintig jaar geleden nog langs de impressionante voordeur van het huis naar binnen, dan worden geïnteresseerde bezoekers nu via een voormalig hopmagazijn (Poperinge is van oudsher dé streek van de hopteelt) om de hoek binnen geloodst.      Poperinge lag tijdens De Groote Oorlog (net als Veurne trouwens zie ) in het kleine stukje België dat gedurende die oorlogsjaren niet door de vijand bezet was. En omdat Poperinge een - voor zover dat in oorlogstijd kan - "bruisend" uitgaansleven had, werd het voor de Britse soldaten een geliefde plek om even de wa