Reiskriebels inpakken en wegwezen

Met de heropening van de musea komt het culturele leven na de lockdown weer schoorvoetend tot leven. Schoorvoetend want niet alle musea openen reeds hun deuren en diegene die dat wel doen, doen dat aarzelend. Maar dat kon ons vandaag nu eens niet schelen zie ! Hoewel de reservatie van een plekje binnen het uitgekozen tijdsblok met horten en stoten verliep en het museum “De Salons” in Sint-Niklaas niet iedere verdieping van het indrukwekkende pand in neoclassicistische stijl kon openstellen, hebben wij toch genoten van onze uitstap zeker na al die tijd in ons kot te hebben gezeten.  Het museum “De Salons” is in feite het huis van de textielbaron Edmond Meert die het in 1928 liet optrekken in de Stationsstraat te Sint-Niklaas. Het moet zijn dat met textiel veel geld valt te verdienen want het huis heeft zowat de allure van een half kasteel.  Geen wonder dat het pand na de dood van Meert in 1961 door restaurant Carlton werd gehuurd om het te gebruiken als f

Wat doet een mens zoal wanneer blijkt dat hij omwille van een operatie aan de ledematen wekenlang aan zetel, stoel, rolstoel en krukken gebonden is ? Juist ! Ik amuseer mij met datgene wat ik afgelopen jaar heb ontdekt tijdens het reizen. Ik lees, schrijf, herbekijk foto’s en toets alles wat ik door gidsen en reisboeken heb geleerd. Schreef ik recent nog over de “wedstrijd” die ik in de Stefansdom van Wenen had gewonnen maar waarbij ik pas later tot de ontdekking kwam dat van het gewonnen verhaal geen fluit klopte, dan wou ik – nu ik hier toch maar zit te lanterfanten – nog een tweede theorie die we tijdens diezelfde citytrip te horen kreeg aan de werkelijkheid toetsen. Gewapend met mijn digitaal fotoarchief en het internet zou ik de geschiedenis induiken en nagaan of waar was

Mijn vader zaliger was in de jaren zestig de voorzitter van een plaatselijke vereniging. Als dusdanig organiseerde hij jaarlijks ook een uitstapje voor de leden van die vereniging en hun gezin. Regelmatig ging hij daartoe op prospectie met zijn eigen gezin zodat hij er zich van kon vergewissen of de uitstap de moeite waard zou zijn. Op die manier deed ik sommige van dergelijke uitstappen tot tweemaal toe. Zo ook die keer dat mijn vader ons meetroonde naar een wel heel bijzondere figuur ergens in “De Vlaanders”. De man had een merkwaardige hobby. Zijn woonomgeving had hij helemaal aangekleed met stukken en brokken oud porselein en keramiek : een waterput, een afdakje, een zitbank, … Als kind vond ik deze schepping een heel kleurig en speels gegeven vooral ook omdat ik zo links en rechts al eens een oor van een koffiekopje of een teut van een theepot uit de muur van zijn woning zag steken. Ik was toen nog veel t

Niets zo leuk dan tijdens een citytrip alle toeristische gidsen en folders aan de kant te schuiven en tijd te nemen om ons te laten verrassen door wat de stad te bieden heeft. Sfeer snuiven, zeg maar en dwalen doorheen kleinere zijstraatjes. Onze laatste dag in Praag willen we vullen met dergelijke ontdekkingen. Gisteren al werden we aangenaam verrast door de schoonheid van de Nerudova toen we via “De Kleine Zijde” van de stad, de Praagse burcht verlieten. Deze straat waar nogal wat ambassades zich in de voormalige barokke paleizen hebben gehuisvest, heeft een romantische uitstraling. De drukte is er gezellig, een opdringerige “jammer genoeg” niet te na gesproken. Dé Tsjechische wagen bij uitstek is de Skoda en laat de betekenis van dat woord nu net “jammer genoeg” zijn.

Tijdens onze tweede dag in Praag tapt het weer uit een heel ander vaatje en dat is best wel jammer. Vandaag immers gaan we naar de Praagse burcht vanwaaruit we een schitterend uitzicht over de stad zouden kunnen hebben ware het niet dat de regen roet in het eten gooit. Maar we laten het niet aan ons hart komen. Alles beter dan een hittegolf ! Dus blij gezind stijgen we bewonderend richting de kasteelmuren waarbinnen zich o.a. drie kerken, een klooster en een paleis bevinden. Jawel, de Praagse Burcht is door de eeuwen heen en ondanks oorlogen en branden een mooi complex van diverse gebouwen en straatjes geworden en heeft zijn wortels in de 9e eeuw. Hier is Praag ontstaan. De vele regenschermen verhinderen ons ook maar iets te zien van het wisselen van de wacht en alleen de

Toen ik in het tweede jaar van de humaniora zat, stond het dagboek van Anne Frank (of in ieder geval grote delen daaruit) op de lijst van verplichte lectuur. Het lezen van de ontboezemingen van een ondergedoken leeftijdsgenoot … het deed wat met mij. Intussen lijkt Anne bij het huidige jonge volkje te zijn verdwenen in de nevelen van de tijd. En dat is erg. De actualiteit laat immers vermoeden dat ergens in de wereld … op een geheel andere plaats dan het Amsterdamse Achterhuis een ons nu nog onbekende, veertienjarige een soortgelijk dagboek schrijft. Zelf heeft het verhaal van Anne me destijds zo aangegrepen dat ik – gespreid over mijn volwassen jaren heen – op zoek ben gegaan naar hoe het moet zijn geweest om een jong Joods meisje te zijn in een tijd van ongeziene Jodenhaat. Mijn verhaal begint in … Amsterdam, Prinsengracht 263, 1 november 2000 Vermits we gehoord hebben dat het bij de kassa van het Anne Fr