De reden waarom ik reisverslagen schrijf, is in de eerste plaats
voor mezelf. Het durft immers wel een keertje te gebeuren dat ik vergeet
waar we zijn geweest. En hoewel we reeds vaker de Champagnestreek
hebben bezocht, geloof ik niet dat we van Reims al iets meer hebben
gezien dan de kathedraal en dat was dan nog wel op een drafje. Mijn
lieverd is er trouwens van overtuigd dat we enkel de kathedraal aan de
buitenkant hebben gezien. Hij is immers een man van principes en voor
een bezoek aan welke kerk dan ook weigert hij entreegeld te betalen, ook al zijn -zoals in de kathedraal van Reims het geval is - alle koningen van Frankrijk er gekroond. Voor hem is het bekijken van de kathedraal langs de buitenkant meer dan voldoende vermits de
heiligenbeelden en de lachende engel ter hoogte van een van de portalen een
prachtige bezienswaardigheid op zich zijn.
De kathedraal van Reims zou
betalend zijn … dus nee, hij heeft ze niet bezocht en ik
hoogstwaarschijnlijk ook niet.
Ik ben echter stellig van plan ze deze keer wél uitgebreid te bezoeken.
Het centrum van Reims is een LEZ maar anders dan in Gent of
Antwerpen eentje met gradaties. Jaren geleden bij de prille aanvang van
de LEZ in Antwerpen kregen we meteen al een forse boete toen we na een
camperbeurs ook nog een bezoek wilden brengen aan het Red Star Line
Museum dat nota bene niet alleen in de Antwerpse Havenzone maar dus ook
in de LEZ ligt. Wie verwacht dat nu?! Hier in Reims echter kunnen we pas
sinds 1 januari van dit jaar niet meer met de camper het centrum binnen
vermits level vier (waar de camper onder valt) sinds begin 2023 ook
onder de ongenode gasten valt. Vignet of niet.
Maar we hebben onze fietsen mee en op zo’n vier kilometer van het
centrum van de stad vinden we een fijne plek om de camper veilig achter
de laten.
Omwille van wegenwerken is het wat sukkelen om veilig op de fiets ter plekke te geraken maar het lukt. Dat gesukkel neemt trouwens niet weg dat het me opvalt hoe mooi de huizen in Reims wel zijn.
En zie … de kathedraal is gratis toegankelijk. Aha, zegt mijn
lieverd, dat is dus ook nieuw en hij stapt dan toch mee het kerkgebouw
binnen.
Mooie glasramen, mooie kroonluchters, mooie gotische gewelven,
mooi houtsnijwerk, … tot we in een van de zijkapellen Jeanne D’Arc tegen
het lijf lopen.
Tiens … dat standbeeld heb ik al een keertje gezien.
Zouden wij hier dan toch al eens geweest zijn? Of staat elders een
identiek exemplaar? Zoals bijvoorbeeld Jan Fabre op twee plaatsen
tegelijk op zijn reuzenschildpad zit? We twijfelen.
Maar dan ontdekken we in een zijbeuk een imposante horloge
onder een afdakje. Nu weten we het allebei zeker … verdorie, we zijn
reeds in deze kathedraal geweest. Ja, ja … wij allebei! Wat een
stelletje cultuurbarbaren zijn wij nu toch dat we een vorig bezoek
aan deze pracht totaal vergeten zijn!
Maar ditmaal zullen wij ons bezoek niet licht vergeten. Vooral niet
omdat een jongedame ergens in de kathedraal volop bezig is om ze op te
meten. Met een plooimeter nota bene!
Al zou ik toch ook niet in de schoenen willen staan van de poetsvrouw! De ganse boel moeten kuisen met één emmer en één borstel? Geloof mij, die twee zijn nog lang niet aan de nieuwe patatjes toe!
Hoewel we, wanneer we in de Champagnestreek zijn, liever tussen de
wijngaarden vertoeven, wil ik deze keer toch Reims wat beter leren
kennen. Met name de Carnegie bibliotheek wil ik een keertje bezoeken.
Onlangs nog las ik een artikel over deze prachtige bibliotheek in Art Deco. Een cadeautje van de Schots-Amerikaanse zakenman en filantroop Andrew Carnegie nadat de vorige
tijdens de eerste wereldoorlog totaal werd verwoest.
De gehele stad zou -
alweer volgens dit artikel - trouwens in puin hebben gelegen maar ik
heb daar toch wat twijfels bij. De gehele stad?
Te oordelen aan de vele Art Nouveau huizen die wij intussen hier reeds hebben gespot, lijkt me dit toch overdreven. Wat tijdens WOI aan Art Nouveau totaal vernietigd werd, werd bij mijn weten achteraf nergens opnieuw opgebouwd. (Te duur en toen reeds uit de tijd.)
Het wordt genieten van de fantastisch mooie Art deco bibliotheek die nog
steeds dienst doet en gewoon gratis toegankelijk is tijdens de
openingsuren.
Het portaal met de smeedijzeren deur is ronduit prachtig (ze viel trouwens in de prijzen), de mozaïeken in het voorportaal schitterend, de inkomsthal grandioos, de kroonluchter super, de marmeren wanden met marmeren mini-tafereeltjes merkwaardig.
Het is heerlijk om in de leeszaal plaats te kunnen nemen en in alle rust en stilte deze schoonheid in ons op te kunnen nemen.
De openbare bibliotheek is niet langer een
uitleenbibliotheek maar wel eentje waar boeken bewaard blijven en waar
de particulier terecht kan voor opzoekingswerk.
Het feit dat de
inventaris niet is gedigitaliseerd en het zoeken naar een boek hier nog
via fiches gebeurt, geeft de bib voor mij nog iets extra’s!
En dan is het tijd om onze dorst te lessen.
Terwijl we uitrusten en genieten van een glaasje Champagne op een gezellig terrasje gaat mijn aandacht uit naar een mooie bolvormige fontein en in de straat wat verderop zie ik een opmerkelijk gebouw met opvallende boog.
Schat, kunnen we straks daar eens naartoe wandelen? Natuurlijk, zegt de schat.
Het gebouw met de enorme boog blijkt de Cinéma-opéra te zijn. De buitenkant gebouwd in fenomenale Art Nouveau, binnenin (zo lezen we ter plekke) afgewerkt in Art Deco. Beweerde ik daarnet nog dat de Art Nouveau na WOI als bouwstijl passé was, dan ontdek ik hier dat dit gebouw pas in 1922 werd gebouwd. Een mens leert nog alle dagen bij!
Geen idee wie dit gebouw "gesponsord" heeft want zo'n fantastisch bouwwerk zo kort na De Groote Oorlog moet toch wel handenvol geld hebben gekost. En dit terwijl Reims in puin lag!
Vooraleer we terug richting camper fietsen springen we nog even de Galeries Lafayette binnen. Niet om er te shoppen maar om ook hier te genieten van de prachtige inrichting in Art Nouveau stijl.
En dan fietsen we de stad uit, richting camper waar onze hond ligt te pitten. En passant maak ik zo links en rechts nog in de gauwte een kiekje. Ik weet het, ik weet het ... het is sterker dan mezelf.
Reacties