Reiskriebels inpakken en wegwezen

  Onze reis naar Venetië heeft als afsluiter een daguitstap met de bus naar Verona. Eerlijk gezegd ben ik niet wild enthousiast voor die afsluitende trip. Moe als ik intussen ben geworden, kan de stad waar Willem Shakespeare in zijn fantasie (want zelf is hij er nooit geweest) zijn Romeo en zijn Julia hun onmogelijke liefde laat beleven, me maar weinig schelen. Maar dat verandert helemaal nog voor we goed en wel van de bus afstappen.  Hoe mooi is het hier! De cipressen ginds in de verte laten mijn hart een sprongetje ma ken.      Het is vanaf deze plek hier aan de Adige nog een flink eind wandelen naar het historische hart van de stad. De dag belooft erg warm te worden en onze gids zet er flink de pas in. Omdat ik zo links en rechts wat foto's wil maken, duurt het niet lang vooraleer ik helemaal achteraan de groep bengel.      Bovendien zit er nogal wat geruis, gekraak en gepiep op de oortjes in mijn oortjes waardoor een en ander me ontgaat van wa...

  We hebben zonet Murano, het eiland van de glasblazers, achter ons gelaten en zijn met de vaporetto op weg naar het kleurrijkste eiland van de Venetiaanse lagune. In Italië hebben ze precies verstand van het bouwen van scheve torens want van ver zien we al de zwaar hellende toren van de plaatselijke kerk opdoemen.      Maar nog veel meer dan die scheve toren, springen mij de toch wel zeer kleurrijke huizen van het eiland in het oog. Ieder huis heeft zijn eigen kleur en de kleuren knallen dat het een lieve lust is. Hier geen zeemzoete pasteltinten zoals dat bijvoorbeeld in de Londense wijk Notting hill het geval is. Je weet wel ... de buurt waar ooit Julia Roberts en Hugh Grant een filmromance inblikten.    De kleurrijke huizen hier op Burano zouden trouwens ook niet misstaan als filmset voor één of andere kaskraker. Misschien is die er al wel geweest. Ik ben echter niet zo goed thuis in de filmwereld dus dat zou ik een keertje aan cinefiel Daniël uit ons r...