Een fascinerend bezoek aan de grotten van Postonja

De Karst is als een bol kaas met gaten. Niet dat ik die kaas zou lusten. In één van de vele karstgrotten is namelijk het oudste muziekinstrument ter wereld gevonden. Een van berenbot gemaakte fluit van zo’n slordige 45 duizend jaar geleden. Kun je nagaan hoe oud die bol kaas wel niet moet zijn !!

Voor alle duidelijkheid : we zijn met vakantie in Slovenië en vandaag staat een bezoek aan de op één na grootste grot ter wereld op het programma. De allergrootste ligt in Vietnam. Maar met een lengte van meer dan vijfentwintig kilometer is de grot van Postonja voor mij al lang groot genoeg. De gehele omgeving van de Karst is trouwens doorspekt van gaten in de korst, grotten dus.
 
Ze zijn ontstaan door enerzijds ondergrondse rivieren en anderzijds door de aard van de bodem die tot op grote diepte vocht doorsijpelend is.
Mijn vriend die wat claustrofobisch van inslag is, ziet het in eerste instantie niet zitten om mee naar de Sloveense “onderwereld” te trekken. “Ach”, vindt hij “ik heb de grotten van Han gezien, dat is voldoende voor mij”. Han en Postonja vallen echter niet met elkaar te vergelijken en hoewel ik hem helemaal niet push om met me mee te gaan, beslist hij dan toch om ook af te dalen. En daar heeft hij werkelijk geen spijt van. 

 
De grot van Postonja telt drie verdiepingen waarvan de tweede verdieping toegankelijk is voor het grote publiek omdat ze enerzijds de mooiste is en anderzijds geen last heeft van overstromingen. De grotten zijn zeer stabiel, er is geen enkel instortingsgevaar.
Te oordelen aan de vele horecazaken ter plekke is dat grote publiek hier in het hoogseizoen massaal aanwezig. Maar vandaag (half september) valt die massa wel mee, waardoor het traject dat we afleggen ook langer is dan bij grote drukte. De grotten van Postonja zijn dé toeristische attractie van Slovenië. Sinds ze in 1818 werden opengesteld en geprepareerd voor het publiek, zijn er intussen zo’n slordige 34 miljoen bezoekers de overweldigend mooie stalactieten en stalagmieten komen bewonderen. Vorig jaar werd die tweehonderdste verjaardag uitbundig gevierd. 

 Van de 25 kilometers lange grot is door de toerist slechts 20% te bezichtigen en van de grot is nog niet alles ontgonnen. Ze zou dus nog kilometers langer kunnen zijn.

Het bezoek begint met een treinrit doorheen lange prachtige gangen en schitterende zalen waarna een wandeling van ongeveer een uur volgt. In een van die zalen, de zogenaamde concertzaal, wordt jaarlijks met nieuwjaar een klassiek concert gegeven. De akoestiek is er fantastisch. Een plaatselijke gids wijst ons gigantische stalactieten aan van meer dan een half miljoen jaar oud. Dat is wat anders dan die berenblokfluit hé ?! Te zien aan hun enorme omvang kan het ook niet anders als je je bedenkt dat zo’n stalactiet liefst 30 jaar nodig heeft om ocharme een millimeter te groeien.

Er is trouwens leven daar zo diep onder de aardbodem. Een soort albinoworm met pootjes is de grootste blikvanger, vermits die zeer zeldzaam is. Zo blind als een mol maar wel in staat om tien jaar zonder voedsel te leven.
Ten behoeve van de toeristen zijn een tiental van die wormen in een grote aquarium bij elkaar gebracht. Wij spotten er twee van. Ze zijn niet bepaald moeders mooiste maar dat laten we niet aan ons hart komen.

Hun biotoop is immers des te mooier !