Voer voor biologen : Les Faux de Verzy
Veel halt hebben we
nochtans onderweg niet gehouden maar we hebben voor de allerkleinste
wegjes gekozen en die trage wegen vergen tijd. Maar ze hebben ons wel
zeer mooi verkleurende vergezichten opgeleverd.
En anders dan we gewend
zijn, zien we deze keer de wijngaarden van de Champagne in een
goudgeel of bloedrood jasje.
De druivenoogst is reeds
een maand voorbij. Hier en daar wordt er nog wat gesnoeid maar het
overgrote deel van de wijngaarden ligt er vredig en vooral kleurrijk
bij.
Wij willen de avond
doorbrengen ter hoogte van Les Faux de Verzy en wanneer wij er
arriveren hebben we gelukkig nog voldoende tijd om er een wandeling
te maken vooraleer de avond valt.
Faux is een oude benaming
afgeleid van het Latijnse fagus (beuk) dat een boom met vreemde
kronkels aanduidt. En geloof me ... hier staat werkelijk de grootste
verzameling kromme beuken ter wereld.
Hoe het komt dat in dit
prachtige bos wel zo'n slordige 800 kromme, kronkelende beuken naast
prachtig rechtopstaande eiken en kastanjes staan, is ook voor
biologen nog steeds een raadsel. Er doen wel enkele mogelijke,
wetenschappelijke verklaringen de ronde maar zeker is dat allemaal
niet. De ene heeft het over de samenstelling van de grond, een andere
over een radioactieve meteoor en nog een andere heeft het over een
virus. (OMG !) De meest plausibele verklaring zou een genmutatie zijn
maar hoe of waarom ? Het blijft tot op de dag van vandaag allemaal
wat natte vinger werk.
En je weet hoe dat dan
gaat ... waar de wetenschap faalt, duiken legendes en volksverhalen
op om een en ander uitgelegd te krijgen.
Zo zou Sint-Bazel in de
vijfde eeuw hier als kluizenaar hebben gewoond en de bomen om Joost
mag weten welke reden hebben vervloekt. En verder doet er niet alleen
een verhaal de ronde over Jeanne d'Arc maar ook verhalen over
trollen, feeën en elfen. Voor deze laatsten vallen er in ieder geval
volop bankjes te spotten.
Hoe dan ook, toen
monniken hier in de zevende eeuw een abdij stichtten, waren zij
verrukt over de vorm van deze betoverde beuken en hebben zij er alles
aan gedaan om ze zo veel als mogelijk te vermenigvuldigen door hun
wel zeer laaghangende takken te bedelven onder een hoop aarde. Dat
kunnen we lezen in de geschriften van de monniken van destijds. De
abdij werd tijdens de Franse Revolutie met de grond gelijk gemaakt
maar de kronkelbeuken zijn er nog steeds.
Hoewel een beuk wel tot
46 meter hoog kan worden, lijken deze hier eerder op flink uit de
kluiten gewassen bodembedekkers. Ze zijn ook heel moeilijk te
fotograferen, zeker nu ze nog in blad staan. En omdat dit "betoverde"
woud heel veel wandelaars trekt, worden de bomen beschermd middels
wat hekwerk. Ook dat maakt foto's nemen moeilijk.
Hoewel het heel leuk voor
kinderen zou zijn om onder die reuze groenparasols verstoppertje te
spelen, kan dat dus niet. En maar goed ook want hun wortels raken
heel snel beschadigd waardoor de boom uiteindelijk doodgaat.
Het is een fascinerend
zicht en we blijven veel langer dan aanvankelijk gedacht in het bos
rondwandelen. Door zoveel merkwaardige schoonheid zijn we de tijd en
de bewegwijzering richting parking uit het oog verloren. De avond
valt snel en ik voel me allengs wat minder op mijn gemak worden. Stel
je voor dat het verhaal over die trollen dan toch écht waar zou zijn
?!
Dus mocht het zijn dat je
dit verslag niet te lezen krijgt, dan komt dat hoogstwaarschijnlijk
omdat we in dat betoverde bos verdwaald zijn geraakt en we nu op een
of ander elfenbankje zitten te bibberen van de schrik.
Reacties