De heerlijke Praagse lente
Hoewel het hooguit zes jaar geleden is dat ik een eerste keer in Praag was, kan ik me de stad slechts in flarden herinneren.
Dat heeft alles te maken met de hittegolf die toen niet alleen de stad maar ook mij liet kreunen. Wat kan een mens bij 39 graden anders doen dan zwijmelen van de ene biertent naar de andere om de nauwelijks te lessen dorst te laven ?
Ook nu, nu ik opnieuw in de gouden stad ben, komen nauwelijks herinneringen naar boven tenzij dan van die terrassen waar we ons aan de Tsjechische bieren tegoed hebben gedaan.
Het moet zijn dat het overlevingsinstinct van de mens de bovenhand heeft op het vermogen om kunst en cultuur te waarderen.
Want het is pas nu, bij deze heerlijke Praagse lentetemperaturen dat ik opmerk hoe buitengewoon mooi deze stad wel is.
Dat weten de Japanners en Chinezen intussen ook. Sinds de terreuraanslagen in Brussel en Parijs hebben de Aziaten massaal Praag ontdekt en de stad wordt letterlijk door hen overspoeld.
Best lastig wanneer je rustig een foto wilt nemen en zo’n zwerm in ijltempo voor je lens komt gesnelwandeld.
Anderzijds heeft de immer fotograferende Japanner bij de Tsjechen wel voor een mentaliteitswijziging gezorgd waardoor deze wat scheutiger zijn geworden in het toestaan van het maken van kiekjes.
In het Strahovklooster hebben ze het wat dat betreft wel niet helemaal begrepen. Je mag er foto’s nemen van de prachtige meer dan 800 jaar oude bibliotheek maar alleen als je bovenop je toch al prijzige toegangsticket nog eens twee euro betaald om kiekjes te maken.
Drummend van achter een koord wel te verstaan want je mag de nochtans grote bibiotheekzaal niet in.
Wat moet het nu rustig zijn op de Champs Elysees ! Hier echter is het des te drukker.
Praag is desondanks bijzonder aantrekkelijk en dat komt mede door het feit dat de stad zeer goed bewaard is gebleven en niet te lijden heeft gehad onder welk oorlogsgeweld dan ook.
Het enige gebouw in gans de stad dat tijdens WO II werd gebombardeerd is het Emmausklooster en dat was dan nog per vergissing.
De bom was bedoeld voor de Duitse stad Dresden maar kwam dus hier terecht. Zelfs met onze verouderde F16’s zouden gevechtspiloten vandaag de dag beter mikken.
De eerste dag van ons verblijf werken we een eerste reeks toeristische “must see’s” af. Niet zonder echter ook te genieten van die dingen waar drommen toeristen aan voorbij gaan.
We starten onze wandeling aan de metrohalte Namesty Republiky die in de buurt ligt van het Masarykovo nádraží station met een prachtige voorgevel uit 1845.
Het is een eindstation en die hebben toch altijd een streepje voor vind ik. Dus we gaan even binnen om een kijkje te nemen.
Vervolgens flaneren we een dagelijks marktje met wat fruit, bloemen, artisanale producten en souvenirs voorbij.
Er staan lange tafels waar je zo kan aanschuiven om de aan een van de vele stalletjes gekochte worst, gepofte aardappel en pot bier in bont gezelschap te nuttigen.
Gezellig met een Tsjechische folkmuziekje op de achtergrond.
Vanaf het marktje hebben we al een eerste kijk op de grandeur van het mooiste Jugendstil gebouw van de stad. Het Representatiehuis (Obecni dum) is werkelijk prachtig en dit niet alleen aan de buitenkant.
We trekken onze stoute schoenen aan om binnen even een kijkje te nemen. Geen hond die ons buiten jaagt ook niet wanneer ik mijn fototoestel bovenhaal.
Wie liever de stad bezoekt om er te shoppen, kan aan de overkant van het Namesti Republiky plein terecht in het Palladium.
De klassieke gevel verbergt een zeer groot en modern shoppingcentrum. Keuze zat !
Zelf wandelen wij de Kruittoren voorbij en slenteren we verder onder het verrukkelijk geurende nationale symbool van Tsjechië.
Wat de Canadese eik is voor Canada, is de lindeboom voor Tsjechië en die staat momenteel in lange rijen heerlijk zoet te bloeien.
Mocht jij hier ooit komen wandelen, vergeet dan zeker niet naar boven te kijken om de schitterende gevels te bewonderen.
Doe dat trouwens doorheen de ganse stad. De hoge gevelhuizen zijn werkelijk een lust voor het oog.
We komen nu op het Wenceslasplein met helemaal achterin op een hoogte het Nationaal Museum dat momenteel zwaar in de steigers staat en overduidelijk verboden terrein is, te oordelen aan de vele prikkeldraadversperringen.
Het immense plein heeft een rijke geschiedenis met als absolute dieptepunt de dood van de jonge student Jan Palach die zichzelf in brand stak uit protest tegen het communistisch regime en het jammerlijke mislukken van de Praagse Lente.
Een kruisbeeld verwerkt in de golvende straatstenen herinnert de voorbijganger aan deze trieste protestdaad uit 1969.
Er staat trouwens nog wat in de steigers. Met name de grote middeleeuwse astronomische klok waar Praag zo prat op gaat en waar om het uur twaalf gebeeldhouwde apostelen voorbij komen gewaggeld.
Maar eerst maken we nog een ommetje langs het schitterend operagebouw waar aan de ingang Don Giovanni staat als herinnering aan de gelijknamige opera van Mozart die hier op 29 oktober 1787 in première ging.
Zoals gezegd de klok doet het dus momenteel niet aangezien ook de astronomie zo nu en dan eens moet worden gerestaureerd.
Maar het Staroměstské náměstí plein is wel erg mooi en het volk komt nu niet massaal aangewandeld om de klok en de apostelparade op het uur te zien.
Hoewel het druk is, is het deze keer dus niet over de koppen lopen om de mooie gebouwen langsheen het plein te kunnen bewonderen. Een geluk met een ongeluk dus.
Onze eerste wandeling doorheen Praag eindigen we op de Karelsbrug, de rijkelijk met heiligenbeelden versierde place to be.
Daar heerst een gezellige drukte. De brug is verkeersvrij en allerhande verkoopstalletjes staan vol uitgestalde souvenirs : schilderijtjes, juwelen, houten speelgoed, … dat soort dingen.
Johannes van Nepomuk de heiligste aller brugheiligen kijkt ongeveer halverwege rustig toe.
De priester was ooit biechtvader van de koningin en omdat hij het biechtgeheim wou bewaren en zodoende aan de koning absoluut niet wou verklappen of de koningin er al dan niet een minnaar op nahield, werd de brave man anno 1393 zwaar gemarteld en in de Moldau gegooid.
Wie zijn beeltenis aanraakt mag een wens doen. Dus wie ooit een scheve schaats reed, weet wat hij het beste voor zichzelf (en zijn relatie) wenst.
Tip :
Dat heeft alles te maken met de hittegolf die toen niet alleen de stad maar ook mij liet kreunen. Wat kan een mens bij 39 graden anders doen dan zwijmelen van de ene biertent naar de andere om de nauwelijks te lessen dorst te laven ?
Ook nu, nu ik opnieuw in de gouden stad ben, komen nauwelijks herinneringen naar boven tenzij dan van die terrassen waar we ons aan de Tsjechische bieren tegoed hebben gedaan.
Het moet zijn dat het overlevingsinstinct van de mens de bovenhand heeft op het vermogen om kunst en cultuur te waarderen.
Want het is pas nu, bij deze heerlijke Praagse lentetemperaturen dat ik opmerk hoe buitengewoon mooi deze stad wel is.
Dat weten de Japanners en Chinezen intussen ook. Sinds de terreuraanslagen in Brussel en Parijs hebben de Aziaten massaal Praag ontdekt en de stad wordt letterlijk door hen overspoeld.
Best lastig wanneer je rustig een foto wilt nemen en zo’n zwerm in ijltempo voor je lens komt gesnelwandeld.
Anderzijds heeft de immer fotograferende Japanner bij de Tsjechen wel voor een mentaliteitswijziging gezorgd waardoor deze wat scheutiger zijn geworden in het toestaan van het maken van kiekjes.
In het Strahovklooster hebben ze het wat dat betreft wel niet helemaal begrepen. Je mag er foto’s nemen van de prachtige meer dan 800 jaar oude bibliotheek maar alleen als je bovenop je toch al prijzige toegangsticket nog eens twee euro betaald om kiekjes te maken.
Drummend van achter een koord wel te verstaan want je mag de nochtans grote bibiotheekzaal niet in.
Wat moet het nu rustig zijn op de Champs Elysees ! Hier echter is het des te drukker.
Praag is desondanks bijzonder aantrekkelijk en dat komt mede door het feit dat de stad zeer goed bewaard is gebleven en niet te lijden heeft gehad onder welk oorlogsgeweld dan ook.
Het enige gebouw in gans de stad dat tijdens WO II werd gebombardeerd is het Emmausklooster en dat was dan nog per vergissing.
De bom was bedoeld voor de Duitse stad Dresden maar kwam dus hier terecht. Zelfs met onze verouderde F16’s zouden gevechtspiloten vandaag de dag beter mikken.
De eerste dag van ons verblijf werken we een eerste reeks toeristische “must see’s” af. Niet zonder echter ook te genieten van die dingen waar drommen toeristen aan voorbij gaan.
We starten onze wandeling aan de metrohalte Namesty Republiky die in de buurt ligt van het Masarykovo nádraží station met een prachtige voorgevel uit 1845.
Het is een eindstation en die hebben toch altijd een streepje voor vind ik. Dus we gaan even binnen om een kijkje te nemen.
Vervolgens flaneren we een dagelijks marktje met wat fruit, bloemen, artisanale producten en souvenirs voorbij.
Er staan lange tafels waar je zo kan aanschuiven om de aan een van de vele stalletjes gekochte worst, gepofte aardappel en pot bier in bont gezelschap te nuttigen.
Gezellig met een Tsjechische folkmuziekje op de achtergrond.
Vanaf het marktje hebben we al een eerste kijk op de grandeur van het mooiste Jugendstil gebouw van de stad. Het Representatiehuis (Obecni dum) is werkelijk prachtig en dit niet alleen aan de buitenkant.
We trekken onze stoute schoenen aan om binnen even een kijkje te nemen. Geen hond die ons buiten jaagt ook niet wanneer ik mijn fototoestel bovenhaal.
Wie liever de stad bezoekt om er te shoppen, kan aan de overkant van het Namesti Republiky plein terecht in het Palladium.
De klassieke gevel verbergt een zeer groot en modern shoppingcentrum. Keuze zat !
Zelf wandelen wij de Kruittoren voorbij en slenteren we verder onder het verrukkelijk geurende nationale symbool van Tsjechië.
Wat de Canadese eik is voor Canada, is de lindeboom voor Tsjechië en die staat momenteel in lange rijen heerlijk zoet te bloeien.
Mocht jij hier ooit komen wandelen, vergeet dan zeker niet naar boven te kijken om de schitterende gevels te bewonderen.
Doe dat trouwens doorheen de ganse stad. De hoge gevelhuizen zijn werkelijk een lust voor het oog.
We komen nu op het Wenceslasplein met helemaal achterin op een hoogte het Nationaal Museum dat momenteel zwaar in de steigers staat en overduidelijk verboden terrein is, te oordelen aan de vele prikkeldraadversperringen.
Het immense plein heeft een rijke geschiedenis met als absolute dieptepunt de dood van de jonge student Jan Palach die zichzelf in brand stak uit protest tegen het communistisch regime en het jammerlijke mislukken van de Praagse Lente.
Een kruisbeeld verwerkt in de golvende straatstenen herinnert de voorbijganger aan deze trieste protestdaad uit 1969.
Er staat trouwens nog wat in de steigers. Met name de grote middeleeuwse astronomische klok waar Praag zo prat op gaat en waar om het uur twaalf gebeeldhouwde apostelen voorbij komen gewaggeld.
Maar eerst maken we nog een ommetje langs het schitterend operagebouw waar aan de ingang Don Giovanni staat als herinnering aan de gelijknamige opera van Mozart die hier op 29 oktober 1787 in première ging.
Zoals gezegd de klok doet het dus momenteel niet aangezien ook de astronomie zo nu en dan eens moet worden gerestaureerd.
Maar het Staroměstské náměstí plein is wel erg mooi en het volk komt nu niet massaal aangewandeld om de klok en de apostelparade op het uur te zien.
Hoewel het druk is, is het deze keer dus niet over de koppen lopen om de mooie gebouwen langsheen het plein te kunnen bewonderen. Een geluk met een ongeluk dus.
Onze eerste wandeling doorheen Praag eindigen we op de Karelsbrug, de rijkelijk met heiligenbeelden versierde place to be.
Daar heerst een gezellige drukte. De brug is verkeersvrij en allerhande verkoopstalletjes staan vol uitgestalde souvenirs : schilderijtjes, juwelen, houten speelgoed, … dat soort dingen.
Johannes van Nepomuk de heiligste aller brugheiligen kijkt ongeveer halverwege rustig toe.
De priester was ooit biechtvader van de koningin en omdat hij het biechtgeheim wou bewaren en zodoende aan de koning absoluut niet wou verklappen of de koningin er al dan niet een minnaar op nahield, werd de brave man anno 1393 zwaar gemarteld en in de Moldau gegooid.
Wie zijn beeltenis aanraakt mag een wens doen. Dus wie ooit een scheve schaats reed, weet wat hij het beste voor zichzelf (en zijn relatie) wenst.
Tip :
- Het openbaar vervoer in Praag is handig én goedkoop. Héél overzichtelijk zijn de metrolijnen : A – B – C. Makkelijker kan niet !
- Hop-on-hop-off bussen zijn er ook maar het gebruik ervan valt af te raden om de eenvoudige reden dat Praag eigenlijk niet toegankelijk is voor bussen.
Reacties