Wablief, bietenboeren in het salon? Du jamais vu!
We leven in een tijd waarin we met bucketlists allerhande om de oren worden geslagen. Recent nog werd in samenwerking met de programmamakers van Culture Club op Canvas, de radiomakers op Radio 1, een handvol kenners ter zake en de kijker/luisteraar een canon opgesteld van tien Belgische kunstwerken die je, voor je de pijp aan Maarten geeft, zou moeten gezien hebben.
Op de negende plaats staat De Bietenoogst van Emile Claus (afgewerkt in 1890) en daar zijn ze in het Mudel te Deinze zeer blij mee. Deinze? Of all places?! Lees vooral verder … ook als je helemaal geen kunstliefhebber bent.
Met het oog op het afvinken van mijn bucketlist, ben ik afgelopen zaterdag dat bejubelde schilderij gaan bekijken. Er is een tijd geweest waarin het immense werk van de zeer geliefde schilder aan de Leie nogal voor consternatie heeft gezorgd in de Brusselse salons.
Een kamerbreed tafereel met noest werkende, straatarme boeren bibberend van de koude bij het oogsten van de “betteraven” … in de hogere kringen hadden ze het niet begrepen op dit soort werk.
Straatarm ? Jawel … bekijk maar eens aandachtig de boerenkar. Die wordt niet getrokken door een paard. Ja zelfs niet door een os, nochtans hét trekpaard van de arme boer. Claus schilderde een doodgewone melkoe. Dat beestje heeft dus niet alleen voor melk moeten zorgen maar ook voor het sleurwerk op de akker.
Als sociaal-economisch pamflet kan dit wel tellen en dus zal Claus met dit werk zo niet letterlijk dan toch figuurlijk in “de rapen hebben gescheten” van de bourgeoisie.
Wie niet zo van schilderijen kijken houdt, kan het Mudel gebruiken als uitvalsbasis voor de schitterende Emile Claus route. Deze route loopt van Deinze naar Gent en terug en is 55 kilometer lang. Je kan de route deels met de auto, deels te voet of met de fiets afleggen. De route toont zowel in de zomer als ’s winters heel veel schoonheid.
Het tot mooiste stukje van Vlaanderen uitgeroepen …
… is ook ’s winters een lust voor het oog.
Als je je bedenkt dat Claus nog steeds een zeer geliefd landschapsschilder is, dan kan je je al ongeveer inbeelden welke fraaie, landelijke taferelen je mag verwachten. Natuurlijk is de tijd niet blijven stil staan. Daarom kies ik er voor om af en toe het rechte pad voor een klein zijsprongetje te verlaten.
Probeer zeker ook het zelfbedieningsveer “Bathio” voor wandelaars en fietsers uit.
Doe dat zeker ter hoogte van Bachte-Maria-Leerne. De Maeyghemhoek, Vosselare-put en de Leyhoek … het zijn maar enkele namen van heerlijke hoekjes in landelijk Oost-Vlaanderen.
Reacties