Het verdriet van België : doelloos Doel
Stel je eens voor: je woont in een heerlijk polderdorp met een rijke geschiedenis en dit niet alleen omdat Peter Paul Rubens er in zijn tijd op vrijersvoeten kwam.
Jouw geboortedorp lag en ligt erg strategisch t.o.v. de Antwerpse haven en omdat in vroeger tijden de Schelde nog niet werd uitgebaggerd, werden ladingen van zeeschepen in jouw dorp op kleinere schepen geladen.
Dat bracht heel wat bedrijvigheid met zich mee … je dorp groeide en
bloeide. En toen Willem van Oranje de blokkade van de Schelde afkondigde
werden de tolgelden in jouw dorp geïnd. Het was er zalig wonen zo te
midden van de polders en ook jij verloor er je hart.
Tot in 1993 de overheid besliste dat jouw dorp moest verdwijnen omdat er een doorgangsdok zou
worden aangelegd. “Over mijn lijk” riepen er velen maar toen pleegde de buurman zelfmoord en even later
ook de
overbuur…
Doel, het eeuwenoude polderdorp is thans de schande van België. Vorig jaar sprak ik er met een diehard.
Nog 20 mensen wonen in Doel tussen de vele verlaten huizen. Of dit geen zelfkwelling is, vroeg ik hem.
Eigenlijk wel, gaf hij toe maar ik ben hier verwekt, ik kan het niet over mijn hart krijgen hier weg te gaan.
Verlaten huizen … mysterieus en aantrekkelijk voor wie er geen emotionele band mee heeft.
Verlaten huizen … fantastische filmsets
Verlaten huizen … muze voor poëten
Verlaten huizen … toplocaties voor fotografen die normaal gezien een soort van zwijg-code hanteren over waar het verlaten pand zich bevindt. Maar niet in Doel …
Het doorgangsdok is er nooit gekomen en zal er ook nooit komen. Bedrijven zijn er niet in geïnteresseerd. Onlangs werd de onteigende grond weer tot woongebied verklaard …
Reacties