Over Filip en Mathilde en de Koninklijke abdij van Brou

Het hebben van FB-vrienden heeft zo zijn voordelen. Zeker wanneer zo'n vriend of vriendin  inspirerende reisfoto's op zijn of haar tijdlijn post.

Jan is een dergelijke vriend. Net als wij koos hij dit jaar Frankrijk als reisbestemming uit en op weg naar huis postte hij een handvol foto's over zijn bezoek aan de koninklijke abdij van Brou. Hij gebruikte daarbij dermate veel bijvoeglijke naamwoorden dat ik meteen gewonnen was voor zijn idee om tijdens onze zwerftocht misschien toch een ommetje te maken richting Bourg-en-Bresse.

Nu we dan toch geen bezoek brengen aan het chaotische en veel te drukke Lyon, ligt de weg naar de abdij voor ons meer dan open. 

 

 

De sfeer charmeert ons al meteen wanneer we ter hoogte van de abdij een speciaal voor campers ingerichte parking onder een mooie bomenrij komen opgereden. Wauw ... dit lijkt ons wel leuk. Voor een bezoek aan de abdij zelf is het al wat laat op de dag. We kunnen er nog wel in maar we zouden het bezoek te snel moeten afhaspelen en daar passen we voor. Te meer daar we hier een rustige nacht kunnen doorbrengen ... waarom ons dan haasten? 

Dus stellen we ons bezoek uit tot morgen en in plaats daarvan fietsen we naar het centrum van de oude stad Bourg-en-Bresse waar heel wat middeleeuwse huizen bewaard zijn gebleven. Best leuk om er een wandeling te maken en zeker middeleeuws is het er ter hoogte van de Jacobijnenpoort.

 

We duiken ook de Notre-Dame binnen. Iemand op Trip Advisor beschrijft de kerk als eerder naargeestig maar daar ben ik het helemaal niet mee eens. Wel integendeel! Nog nergens heb ik ooit zo'n merkwaardig kerkgestoelte gezien als hier in de Notre-Dame van Bourg-en-Bresse. Het gestoelte ziet er zelfs best komisch uit vermits onderaan de klapbanken van de deftige geestelijken, figuren te zien zijn die er alles behalve deftig uit zien laat staan heilig. Het is eens wat anders ...

 

 

Fijn om naar te kijken in de stad zijn de zogenaamde "Fresque Trompe-l'oeil", leuk genoeg om er een ommetje voor te maken. 

 

 

Wanneer de honger begint te knagen, fietsen we terug naar de camper nabij de koninklijke abdij. 't Moet zijn dat we ergens een straat verkeerd zijn in gereden want hoewel de abdij op een steenworp van de stad ligt, lijkt ze plots onvindbaar. Ten lange leste schakelen we de hulp in van een vriendelijk heerschap maar dan blijkt het toch nog een heel eind te zijn. Raar ...

 L'Auberge Bressane recht tegenover de abdij ziet er chique uit dus we hebben ons "goeie goed" aangetrokken om niet te veel als toerist uit de toon te vallen. Vanavond willen we ons eens goed laten gaan in wat je als "het betere etablissement" zou kunnen omschrijven. De iets te kokketerige ober vraagt of ik Parisienne ben maar dat ben ik uiteraard niet dus ik biecht hem op dat we Belgen zijn. Waarop de man een verrukte glimlach tevoorschijn tovert en ons weet te vertellen dat nog maar pas onze Filip en zijn Mathilde hier zijn komen dineren. Die zullen dus ook dat koninklijke optrekje aan de overkant hebben bezocht.

Van zodra 's anderendaags de deuren van de abdij opendraaien, zijn wij er als de kippen bij om ze te bezoeken. Niets zo leuk als veel bezoekers te omzeilen door gewoon heel vroeg een bezoek aan te vatten. Dus we zijn hier als eersten ... 

 

De abdij werd gesticht door Margaretha van Oostenrijk en wel uit liefde voor haar veel te vroeg overleden echtgenoot Philibert van Savoy.  Doet haar naam bij jou een belletje rinkelen? Maar weet je niet meer precies hoe de vork aan de steel zit? Even wat geschiedkundige opfrissing. De papa van Margaretha heette Maximiliaan, keizer van Oostenrijk. Haar broertje was Filips de Schone en die was dan weer de vader van Keizer Karel.Tussen haakjes :  Filips heeft zijn schone genen vind ik niet echt aan zijn beroemde (voor Gentenaars beruchte) zoon doorgegeven want dat was een lelijkaard van jewelste. Zo'n mottige kinnebak!

Vader Maximiliaan was nogal geslepen bij het gearrangeerd krijgen van een huwelijk voor zijn twee oogappels. Zowel Filips als zusje Margaretha verbonden door hun huwelijk Oostenrijk met Spanje. Geen wonder dat Keizer Karel - die tante Maggie moest zeggen tegen Margaretha van Oostenrijk - jaren later kon stoefen dat in zijn rijk de zon nooit onderging. 

Het zou ons te ver in de geschiedenis drijven, mocht ik de kinderjaren van Margaretha hier schetsen. Dus om kort te gaan ... het huwelijk van Margaretha met Philibert van Savoye was, hoewel ze toen pas 21 was, reeds haar derde huwelijk. Dat kwam omdat in die tijd een mens nogal snel de pijp aan Maarten gaf. Ook Philibert was geen lang leven beschoren en stierf drie jaar na het huwelijk aan de gevolgen van de pest.

 

 

Op de koop toe stierf ook haar broer Filips jong en dus is Margaretha dan maar landvoogdes der Nederlanden geworden in afwachting dat het kleine Kareltje oud en wijs genoeg zou zijn om zélf te besturen. Vandaar dat haar standbeeld én haar paleis in de stad Mechelen staat. Mechelen was in die dagen immers de hoofdstad van de Lage Landen. Haar  "Paleis van Savoye" doet nu dienst als het Gerechtshof waar televisiemaker Bart De Pauw momenteel terechtstaat. Houdt dus de komende nieuwsuitzendingen rond de affaire De Pauw even in het oog en let eens niet op al die advocaten maar op de mooie binnentuin van het voormalige paleis. Maar dit terzijde.

En passant moet Maximiliaan geprobeerd hebben zijn dochter voor een vierde keer in het huwelijk te laten treden maar Margaretha die - hoewel gearrangeerd - toch gelukkig was geweest met haar Filiberke, moet toen zoiets als "ça suffit" tegen haar vader hebben gezegd.

In plaats van nog maar een keer te hertrouwen trok zij op 24-jarige leeftijd de kap van de weduwe aan en dat is ze blijven doen tot aan haar dood. 

 

 

Hoewel koninklijk is de recent gerestaureerde abdij van Brou eerder sober (zeker in vergelijking met de abdij van Park nabij Leuven ... zie https://reiskriebelsinpakkenenwegwezen.blogspot.com/2021/05/abdij-van-park-een-knap-staaltje.html). Toch is ze groots en indrukwekkend. De bijhorende kerk waar zowel Philibert als Margaretha begraven liggen is ronduit prachtig. 

 

 

Margaretha had er haar eigen vertrekken maar ze heeft ze eigenlijk nooit gebruikt vermits ze in de Nederlanden de kleine Karel moest opvoeden tot keizer. 

 

 

Wie alles wil te weten komen over haar leven vol tragedie en dramatiek kan ofwel een goed geschiedenisboek op de kop tikken ofwel een keertje de prachtige abdij van Brou bezoeken. 

Mocht ik jou zijn ... ik zou voor het tweede kiezen. Al was het maar om haarfijn uitgelegd te krijgen hoe historische gebouwen vakkundig gerestaureerd worden.