Over dingen die voorbij gaan ... erfgoed in Melle
Over een dikke week zal het vier jaar geleden zijn dat de coronacrisis in alle heftigheid uitbarstte. Voor niemand wordt dat een leuke verjaardag ... de wereld ging toen immers voor lange tijd op slot.
Slechts schoorvoetend werden we bevrijd uit wat voor velen een nachtmerrie werd. Ook voor mij.
Gelukkig heb ik er toch uit geleerd dat er ook dichtbij nieuwe, interessante en mooie dingen te ontdekken vallen.
En hoewel we intussen weer overal mogen gaan en staan waar we willen, ik blijf toch ook genieten van de ontdekkingen dicht bij huis.
Zo ook vandaag! IK breng immers een bezoek aan het Erfgoedmuseum in Melle. Dat museum kan je niet zomaar bezoeken. Je moet een bezoek vooraf aanvragen. Dat kan via een eenvoudig mailtje naar hannah.vanderauwera@
Ik heb nog geen twee stappen binnen gezet of ik krijg de mededeling dat het museum weldra de deuren sluit. Het gebouw krijgt een nieuwe functie en het archief verhuist naar andere oorden.
Op minder dan een jaar tijd is dit de tweede keer dat ik bij het bezoeken van een museum te horen krijg dat het museum binnenkort de boeken toedoet. Dat was immers ook het geval met het Gentse schoolmuseum dat intussen (als ik mij niet vergis) nog enkele maanden respijt heeft gekregen.
Ben ik dan één van de weinigen die nog graag eens naar "ouwe" brol kijkt?
Groot is het museum daar in Melle niet maar het heeft me toch een interessante namiddag opgeleverd. Vooral de ontdekkingen over het leven en werk van beeldhouwer Jules Vits wiens woning aan de Brusselsesteenweg al zo lang mijn aandacht trekt wanneer ik er voorbij kom, vind ik geweldig.
De kamer die gewijd is aan deze kunstenaar staat afgeladen vol met beelden en voorstudies van projecten allerhande. Deze werden allemaal door zijn dochter aan het museum geschonken.
Ik leer er hoe Jules Vits weet te boeien door zijn grote talent om de rits aan menselijke emoties in zijn werken vast te leggen.
Ik zie een "proefstuk" van het eerste van de veertien staties van de kruisweg zoals die te zien zijn in de Sint-Martinuskerk van Melle. Dit kunstwerk werd gemaakt in 1912 en telt meer dan 150 figuren allen gebaseerd op Mellenaars uit de jaren vlak voor de Groote Oorlog.
Toen ik recent nog een bezoek bracht aan de Gentse Leopoldskazerne kon ik niet vermoeden dat ik in Melle de miniatuurversie zou aantreffen van de ingangspoort die ik daar toen fotografeerde. Een leuke les toch wel voor mij! Ik vraag mij trouwens stiekem af wat Jules Vits er zou van vinden, mocht hij de kazerne in zijn nieuw jasje kunnen bekijken?
Maar het museum herbergt meer dan alleen het leven en werk van Vits. Er is aandacht voor de processies die er ooit doorgingen en voor de plaatselijke ambachten zoals de pijlenmakerij er eentje was.
Leuk zijn de obligate stukken en brokken van potten en pannen allen opgegraven op de plek waar ooit het Gentse Tempelhof stond. In 1977-1979 voerde de Heemkundige Vereniging
De Gonde (Melle) hier in penibele omstandigheden noodopgravingen uit in
het kader van een grootscheepse bouwcampagne door de NV Volkskliniek.
Vandaar de Gentse brokstukken waaronder een paar heel mooie baardmankruikjes.
En dit unieke ruiter standbeeldje.
Eerder griezelig is dan weer het skelet in de nagebouwde middeleeuwse grafkelder. Dit skelet werd in de jaren zeventig gevonden op de gronden van de Tuinbouwschool. Niet ver van de plek waar het praalgraf van Hugo II (weggestopt voor de beeldenstormers) in het jaar 1948 werd teruggevonden en nu in het STAM te zien is. Er wordt daarom aangenomen dat dit skelet de stoffelijke resten zouden kunnen zijn van Hugo II burggraaf van Heusden.
Er valt hier trouwens heel wat te lezen over deze ontdekkingen en vermits dit alles toen nog grondgebied Heusden was, zou het voor mijn dorpsgenoten toch wel leuk kunnen zijn om hier een kijkje te komen nemen.
Maar wie dit wilt doen, zal zich moeten reppen want zoals gezegd, het museum wordt opgedoekt en dat is toch wel heel erg jammer.
Vooral ook omdat de met zorg samengestelde woonkamer anno einde 19de/begin 20ste eeuw met spullen uit meerdere Melse huishoudens zal ophouden te bestaan.
Niet dat de boel naar het containerpark zal verhuizen maar ... enfin, je weet vast wel wat ik bedoel.
Reacties