Karel, who the f*ck is Karel?

 

Sinds ik een paar weken geleden op een snikhete zomerdag tijdens een wel heel interessante wandeling in de omgeving van het Poerkot, behoorlijk onder de indruk ben geraakt van de geschiedenis van Wetteren, heb ik me voorgenomen de gemeente niet langer uit het oog te verliezen. 

De jaarlijkse kermis is aan de gang en dat is voor mij een ideale gelegenheid om mijn voornemen in daden om te zetten. Niet dat ik op de paardenmolen wil zitten rondjes draaien en aan de flosj (ja, ja ... mijn Aalsterse roots verberg ik niet) wil trekken. Ik ben ook niet van plan eendjes te vissen of naar de roos te mikken. 

Een krantenartikel over de kunstenaar Karel De Brichy – De Kerpel trekt echter mijn aandacht omdat tijdens het ganse kermisgebeuren een tentoonstelling is opgebouwd rond de man wiens familienaam toch wel wat adellijk klinkt. 

Maar who the f*ck is Karel? Ik zou het bij God niet weten. Toch wil ik er heen want sinds mijn ontdekking van het Poerkot, mag niets mij nog ontglippen. Vooral ook omdat ik in het krantenartikel lees dat Karel ooit de Godecharleprijs won. Niet dat die prijs mij zeer bekend in de oren klinkt maar wat ge-Google leert mij dat een paar jaar voor hem, Victor Horta ook al deze prestigieuze  prijs won. 

Voor mij redenen genoeg dus om een keertje naar de tentoonstelling in de foyer van cc Nova te trekken. Want wie weet wat ontdek ik vandaag wel!  

Ondanks het feit dat de deuren van cc Nova wagenwijd openstaan, is er (behalve de suppoost dan) geen hond te bespeuren in de tentoonstellingsruimte. Al van bij het binnenkomen leer ik dat Karel helemaal niet van adel is maar van bescheiden komaf is. Zijn vader heeft een zaak als steen- en marmerkapper en Karel moet als oudste zoon in een gezin van zes kinderen al vroeg meedraaien in de zaak. De zuilen en grafzerken die hij zodoende dag in dag uit te kappen krijgt, doen hem goesting krijgen in het volgen van tekenlessen aan de Wetterse tekenacademie. 

Karel wilt immers meer kunnen dan een kruis op een grafzerk uitkappen en dat lukt hem nog ook. Met prachtige ornamenten weet hij de grafzerken te versieren. De jongeman blijkt werkelijk over een uitzonderlijk tekentalent te beschikken. Wat te denken van onderstaand portret bijvoorbeeld? Eerst meen ik nog dat dit een mooi fotoportret is van Karels mama maar bij nader toezien, is het verdorie een door hem getekend portret. Hoe mooi is dit wel!

 

Toch zal Karel zich vooral toeleggen op het beeldhouwen en het is met "De slaaf" dat hij in 1903 de Godecharleprijs wint. 

 

 

Aan deze erkenning  hangt een mooi prijskaartje vast. Liefst 12.000 Belgische Frank  (een pint kost in die jaren 0,1 fr.) en Karel kan het zich nu permitteren om in Italië te gaan studeren. Hij komt er vooral onder de indruk van de werken van Michelangelo.  

De toekomst ligt aan zijn voeten. In 1911 wordt hij aangeduid als één van de drie kunstenaars die de Wereldtentoonstelling van 1913 in Gent mee gestalte zullen geven. Hij staat garant voor de twee buffels die de hoofdingang van de wereldtentoonstelling zullen versieren. En nog heel wat van zijn andere werken zullen tijdens de duur van de tentoonstelling te zien zijn. Internationale roem staat hem te wachten. 

 

 

Maar hoeveel pech kan een mens hebben? Sterker nog ... hoeveel pech kan Wetteren, de gemeente waar hij geboren werd, hebben? 

Op een blauwe maandag valt Karel van zijn paard en komt hij ongelukkiglijk op een puntige boomstam terecht. Zijn hart is gewond en Karel wordt bedlegerig net zo lang tot hij sterft op 28 juni 1912. Hij is nauwelijks 34 jaar. 

 

Het zijn andere kunstenaars die zijn ontwerpen voor de wereldtentoonstelling verder zullen afwerken.

Ik hoef mij niet te schamen over het feit dat ik niet wist wie Karel De Brichy - De Kerpel was. Uit de tentoonstelling blijkt overduidelijk dat ze dat in Wetteren nauwelijks zelf weten. Ooit is er een directeur van de Wetterse academie geweest die bij het organiseren van de grote kuis kunstwerken van De Brichy gewoonweg heeft kapot gegooid. En het graf waarin de man begraven lag, bestaat ook al jaren niet meer. Je zou je voor minder omdraaien in je ... juist ja!

Dat Karel De Brichy naast Victor Horta ooit de Godecharleprijs won, doet me wat. Het sterkt me (na wat ik vandaag allemaal las en zag) in mijn overtuiging dat, indien hij niet van dat stom paard was gevallen, hij ongetwijfeld een grote mijnheer was geworden.Iemand die de gemeente Wetteren de allures van een wereldstad zou hebben kunnen geven.

In Wetteren beseffen ze dat nu ook en willen ze met de tentoonstelling in het cc NOVA de puntjes eindelijk op de i zetten door onder andere de werken van Karel op te lijsten. 

 

Maar dan zal er toch wel wat meer volk mogen komen opdagen op deze gratis tentoonstelling.