Negentig jaar na datum krijgt Arsène Goedertier een tweede uitvaartplechtigheid.

 

Wetteren, Vrijdag 29 november 2024, 18u45.

 

Onder het droefgeestig klinkende klokkengeluid van de Sint-Gertrudiskerk stappen wij die richting uit. Exact 90 jaar geleden werd Arsène Goedertier hier ten grave gedragen en vandaag gebeurt die uitvaartplechtigheid nog een keertje opnieuw.

Wanneer wij arriveren zit de kerk - in diffuus blauw licht gehuld - reeds afgeladen vol. Een heer in keurig anno-1934-kostuum, verzoekt ons beleefd eerst de kist te gaan groeten vooraleer op zoek te gaan naar een zitplaats. De kist staat voor het altaar opgesteld, brandende kaarsen eromheen en met een reuzegrote foto van de overledene erachter geprojecteerd. 

 

De menigte schuifelt langzaam naar voren. Ik denk bij mezelf dat het waarschijnlijk jaren geleden is dat het kerkgebouw nog zo'n mensenmassa over de vloer heeft gehad. Alsof mijn gedachten bevestiging krijgen, hoor ik achter mij een dame tegen haar gezelschap zeggen dat ze in geen jaren meer de kerk is binnen geweest. 

 

 

Twee kerkbaljuws (in de volksmond ook wel suisses genoemd en die in de jaren na het Tweede Vaticaanse Concilie een stille dood stierven) houden een oogje in het zeil. 

 

Met speciale dank aan Winnie Meeus die deze foto van de kerkbaljuws maakte.

 

Wanneer het tijd is voor de dienst, sluiten de suisses de kerkdeuren en schrijden zij plechtig door de middenbeuk naar voren terwijl de organist Toccata & Fugue in D-minor van J.S.Bach aanheft. Wat een emotievol moment. Meteen word ik terug gekatapulteerd naar negentig jaar geleden. Ik krijg er zowaar kippenvel van.

 

 

E.H. Deken van Ongeval klautert de preekstoel op - ook al zo'n archaïsch gebeuren - en bewierookt de persoonlijkheid van Arsène Goedertier net zo lang tot een jonge kerel achterin de kerk begint te roepen dat die brave mijnheer Goedertier toch lang niet zo heilig was als mijnheer de Deken beweert. Er ontstaat wat tumult en na wat gebekvecht tussen de Deken en de kerel grijpen de kerkbaljuws hem bij het nekvel en zwieren ze hem buiten.  

 

 

Ik kan het me nauwelijks voorstellen dat iemand van mijn lezers zich nu afvraagt wie in Godsnaam die Goedertier was en waarom die man een tweede uitvaartplechtigheid verdient? 

Maar misschien kan ik toch best wat duiding geven. Zegt de naam D.U.A. jou iets? 

En nee, ik heb het niet over Vera Dua die onlangs in Gent de brokken probeerde te lijmen tussen Groen en Voor Gent. 

Ik heb het over de mysterieuze eiser van losgeld voor de twee -in de nacht van 10 op 11 april 1934- gestolen panelen van het Lam Gods van de gebroeders Van Eyck. In zijn brieven naar het bisdom tekent hij met D.U.A.

Wie die D.U.A. is, menen we op te kunnen maken uit de laatste woorden van de Wetteraar Arsène Goedertier die op zijn sterfbed opbiecht dat hij alleen weet waar de Rechtvaardige Rechters zijn maar vervolgens jammer genoeg adem te kort komt om te zeggen waar het paneel zich bevindt. Dat van Johannes de Doper is dan al veilig terug in de Sint-Baafskathedraal van Gent.

Dat het paneel tot op de dag van vandaag nog steeds niet is teruggevonden, spreekt bij nogal wat would-be speurders enorm tot de verbeelding. 

De gerechtelijke politie van destijds wist nauwelijks antwoorden te verzinnen, de Duitse Oberleutnant Koehn ging tijdens de Tweede Wereldoorlog vruchteloos op onderzoek uit, de Gentse oud hoofdcommissaris Karel Mortier maakte er zijn levenswerk van en jawel, zelfs jeugdschrijver Marc De Bel ging een paar jaren geleden op onderzoek uit. Alles tevergeefs. 

Of toch niet? 

Vanavond wordt in de Sint-Gertrudiskerk het startschot gegeven van de film DE DIEFTE. Een film van regisseur en scenarioschrijver Raf De Graeve. 

 

Raf De Graeve

 

De Graeve is reeds van kindsbeen af enorm gefascineerd door die diefstal en wel omdat hij samen met zijn ouders rechtover het privédomein van een lid van de familie Goedertier woont. Op dat domein staat in die tijd een klein paviljoen waar de neef van Arsène zijn schildersatelier heeft. Dit gegeven spreekt bij de nog zeer jonge De Graeve enorm tot de verbeelding en deugniet als hij is, durft hij wel eens over het hekwerk te klauteren om op onderzoek uit te gaan. Maar tot in het paviljoen, geraakt hij nooit.

Toch moet bij Raf de fantasie een uitweg vinden en dat staat nu volop te gebeuren. DE DIEFTE wordt een fantastisch filmproject dat eind 2025 zijn weg naar het publiek zal vinden. 

 

 

Het startschot van vanavond heeft o.a. tot doel figuranten op te trommelen (de hoofdrollen zijn reeds verdeeld en de acteurs ervan worden aan ons voorgesteld). Maar ook de andere medewerkers van dit ambitieuze filmproject krijgen applaus van de vele kerkgangers. Zo te lezen vormen ze met zijn allen en toffe crew van professionelen en vrijwilligers.

De film wordt een Low Budgetfilm wat natuurlijk niet betekent dat er helemaal geen centen voor nodig zijn. De spannende én sfeervolle avond wordt daarom afgesloten met een oproep tot crowdfunding en sponsoring. (zie code onderaan voor meer info) Voel je hiertoe vooral geroepen.Ik ben er trouwens zeker van dat het een prachtige film wordt die naar mijn bescheiden mening veel verder zal uitdeinen dan het cultureel centrum van Wetteren.  

De avond wordt, zoals dat gebruikelijk is na een begrafenis, afgesloten met een "koffietafel". Al is de koffie omwille van het feit dat de sponsor van de avond een bierbrouwer is, voor de gelegenheid vervangen door een lekker lokaal gezelschapsbiertje. 

 

 

Leuk gezelschap of niet, dat iemand van de hoofdrolspelers niet fysiek aanwezig durft te zijn en het publiek dus enkel via filmbeeld te woord staat, roept bij mij wel prettige vraagtekens op. Stadsarchivaris Isabelle Trio, (een rol gespeeld door Veerle De Gussem) krijgt doodsbedreigingen omdat zij voor zichzelf een paar vragen over de zaak van het verdwenen paneel heeft gesteld en in de archieven is gaan snuffelen op zoek naar antwoorden. Heeft zij die antwoorden misschien gevonden? Vandaar ook misschien de doodsbedreigingen? En wordt met de film eindelijk ook het paneel van de Rechtvaardige Rechters weergevonden?

Ikzelf ben er razend benieuwd naar. En omdat ik ooit al een paar keren heb gefigureerd in film en tv-serie, heb ik mezelf maar weer een keertje kandidaat gesteld. Geen idee of de crew met mij wat kan aanvangen. Maar dat zien we vanaf maart dan wel, want dan beginnen de opnames.

Arsène Goedertier van wie geweten is dat hij dol was op detectiveverhalen, zal zich heus niet omdraaien in zijn graf.  Ik geloof eerder het tegendeel. Van op zijn sterfbed heeft hij immers van een "stoutmoedige diefte" een ongemeen spannend speurneus-verhaal gemaakt dat negentig jaar na zijn dood nu ook nog verfilmd wordt. 

In afwachting dat die film er is, genieten mijn lieverd en ik intussen van de avond die zo mooi in scène is gezet dat ik welhaast geloof dat wij getuigen zijn van de eerste opnames van een paar scènes uit de film.

Wordt ongetwijfeld een topfilm!

 

De Stien bieren vinden hun roots terug diep in de Wetterse grond.

Schol!