Als nieuwsgierige toerist doorheen mijn geboortestad Aalst (Derde deel)
Wij reizen om te leren
door heel het Vlaamse land
en hebben als we keren
ook meer verstand
Dit oubollige rijmelarijtje leerde ik ergens in de loop van mijn lagere schooltijd uit het hoofd en dit naar aanleiding van de jaarlijkse schoolreis. Reizen is voor mij tot op de dag van vandaag inderdaad dé manier bij uitstek om dingen te leren. Al moet je er als toerist toch ook wel wat moeite voor doen. Zeker in Aalst.
In de infofolder van Kunstoevers, lees ik dat er een en ander te zien is in de voormalige Pupillenschool en hoewel ik er nooit geweest ben, weet ik ze wel zijn. Die wil ik nu toch ook zeker een keertje gaan bekijken. Daarom sla ik net voor ik aan de Grote Markt ben rechtsaf de Zwarte Zustersstraat in. Maar hoewel de naam van die straat me bekend in de oren klinkt, hoor ik meteen toch ook een wanklank. Zwarte Zustersstraat? Dat is toch die smalle Gentse straat tussen Onderbergen en de Oude Houtlei? Ik herinner mij helemaal niet dat er in Aalst een straat met dezelfde naam is! Ik geraak zowaar in de war.
Daarom dat ik bij thuiskomst toch even een en ander opzoek en wat blijkt? Ook Aalst heeft inderdaad een Zwarte Zustersstraat al heette die in mijn jonge jaren nog gewoon de Kapellestraat. Ach ja, de Kapellestraat!
Meteen wordt me een en ander duidelijk. De voormalige kapel aan het begin van de straat is keurig opgeknapt en doet nu dienst als brasserie maar zal ongetwijfeld deel uitgemaakt hebben van wat ooit het klooster van de Zwarte Zusters is geweest. Maar eerlijk? Ik heb nooit geweten dat daar een klooster was en het ziet er nu toch wel behoorlijk aftands uit. Het gebouw heeft overduidelijk veel meer nodig dan zomaar een likje verf.
Ook het ernaast gelegen Huis de Kegel staat leeg en heeft zijn beste tijd gehad. Een herdenkingsteken geschonken door het VVAK (Vereniging voor Aalsters Kultuurschoon) leert mij wel dat hier advocaat en historicus Frans Jozef De Smet heeft gewoond en laat hij nu toch wel diegene zijn die er voor gezorgd heeft dat de eerste boekdrukker van de Lage Landen met name Dirk Martens in zijn stad een standbeeld kreeg!
Het pal ernaast gelegen Hotel van Langenhove (zie topfoto) vormt voor mij een typisch voorbeeld van hoe je als gehaaste mens aan de meest prachtige dingen kan voorbij hollen. Pas nu, nu ik de toerist uithang, bemerk ik hoe schitterend mooi het is. Jammer genoeg bevindt zich ook deze prachtige herenwoning - een vroeg voorbeeld van ontluikende rococostijl uit 1730 - in een al even lamentabele staat. Het moet in zijn gloriedagen nochtans een prachtig en edel huis zijn geweest.
Eenmaal thuis en na wat opzoekwerk, ontdek ik dat de gebouwenrij die ik zonet voorbij ben gewandeld deel uitmaken van een UNESCO bufferzone. 'k Moet eerlijk bekennen dat ik niet wist dat er zoiets als een bufferzone rond werelderfgoed bestaat. Blijkbaar wel dus. En omdat het belfort samen met nog 55 andere belforten in België en Frankrijk tot het UNESCO Werelderfgoed behoort, zijn grote delen van de historische binnenstad van Aalst begrensd als bufferzone. Dit houdt meteen een aantal regels en beperkingen in voor wat betreft het gebruik en de ontwikkeling van de buffer. En ja ... nu begrijp ik meteen ook waarom de Gentse overheid door de UNESCO op de vingers is getikt omwille van de vele, rommelige fietsstallingen in de middeleeuwse kuip van Gent. Ja, ja ... we reizen om te leren!
Oef, denk ik in eerste instantie, deze gebouwenrij kan dus niet zomaar op de schop.Hoewel ... rekening houdend met de beslissing van burgemeester D'Haese om met het Aalsterse Carnaval niet langer op de Unesco werelderfgoedlijst te willen staan, twijfel ik toch aan de toekomst van deze gebouwen.😉 Die beslissing kwam er na de heisa rond het sabbatjaar van de Carnavalgroep "De Vismooil'n". Een sabbatjaar dat bij de Joodse gemeenschap in het verkeerde keelgat schoot.
De pupillenschool behoort niet tot de bufferzone maar is wel ook erfgoed. Erfgoed dat ik eerlijk gezegd nog nooit echt goed heb bekeken en dat wil ik nu dus toch wel goed maken. Hoe het komt dat Aalst als enige stad in België ooit een pupillenschool heeft gehad is mij onduidelijk. Zo'n militaire school voor kinderen van 11 tot 14 jaar zou je toch eerder in Brussel verwachten, niet?
Eenmaal binnen ben ik aangenaam verrast van de trappenhal. Hoe mooi is die zeg!
De school is slechts beperkt toegankelijk. De tentoongestelde kunstwerken staan opgesteld in -wat ik later thuis ontdek - de voormalige eet- en slaapzaal.
Stadhuis- en Pupillensite I 9300 Aalst
Opgemaakt door ARAT architecten
Fraikinstraat 71 I 2200 Herentals I www.arat.be
T 014 24 86 90 I info@arat.be
Opgemaakt te Herentals I November - December 2021
VOORONDERZOEK & WAARDEBEPALING STADHUIS- EN PUPILLENSITE AALST
De kunst bekijk ik eerder op een rappeke. De vermoeidheid begint immers door te wegen en de rug staat op kwart voor zes.
Maar ook al ben ik tevreden met mijn uitstapje, ik wil nu toch naar huis. Maar eerst nog gauw wat kiekjes nemen!
Dat ik straks een heer zal ontmoeten die voor mij een VIP-rondleiding wilt organiseren in het voormalige slotklooster van de ongeschoeide Karmelietessen, weet ik op dit ogenblik nog niet.
En dat zal ik toch een keertje aan mijn nicht Lulu en aan mijn broer Bart moeten vertellen!
Reacties