Reiskriebels inpakken en wegwezen

Honderd jaar geleden stierf totaal onverwachts Emile Claus. Koningin Elisabeth zou normaal gezien de dag erna een bezoek brengen aan de Vlaamse impressionist. Het Koninklijk bezoek aan de man die nochtans in eenvoudige kring op 27 september 1849 in Sint-Eloois-Vijve werd geboren, moest dus noodgedwongen uit haar agenda worden geschrapt.  Emile had talent, 'n zeer groot talent en klom dank zij dat grote talent steeds hoger op de sociale ladder maar bleef respect en bewondering houden voor de eenvoudige, hardwerkende mens. Zijn schilderijen evoceren dit overduidelijk.      Vandaag, precies 150 jaar na zijn geboorte, opent het MUdel de deuren voor een prestigieuze overzichtstentoonstelling. De tentoonstelling Emile Claus. Prins van het luminisme moet niet alleen de apotheose worden van dit Clausjaar maar meteen ook het cultureel hoogtepunt voor de stad Deinze.      Omdat mijn lieverd een persoonlijke uitnodiging kreeg, konden wij gisteren reeds genieten ...

  We hebben wat te vieren. Zoonlief is jarig en omdat het geen doorsnee verjaardag is, willen we er graag een weekendje wegwezen van maken. De keuze valt op Oostende en het is vooral schoonzoonlief die het voortouw neemt in de organisatie van een en ander. Hij kent Oostende vrij goed en stelt daarom voor een wandeling voor ons vieren uit te stippelen. We geven hem carte blanche zolang de kilometers voor mij maar te behappen zijn en een tussenstop op een terrasje tot de mogelijkheden behoort. Want klinken op de jarige hoort er tenslotte toch ook wel bij hé! De dienst van toerisme heeft uiteraard tal van Oostendse wandelplannetjes in de aanbieding. Er bestaat zelfs een app boordevol info. Maar wie Mathias een beetje kent weet dat hij het grootste plezier haalt uit het zélf uitzoeken, het puzzelen, het quizzen en het rebussen. Dus jawel  ... we worden verwend met een heuse speurtocht en ja hoor... we hebben er zin in.   Vier op een rij (drie voor en eentje achter de camera) ...

  Tijdens het vroege voorjaar 2024 bezocht ik het erfgoedmuseum van Melle.* En vermits het al wekenlang regende was dit voor mij een uitstapje waar ik helemaal naar uitkeek. Zo dicht bij huis kon het wel eens een uitje worden dat voor herhaling vatbaar zou kunnen zijn. Want zeg nu zelf, hoeveel kan een mens niet zoal leren van het bekijken van plaatselijk erfgoed?! Ik had echter nog maar net een stap binnen gezet of ik kreeg al meteen te horen dat het museum heel binnenkort de deuren definitief zou sluiten. Lap! Alweer een stuk erfgoed geschiedenis dat verloren zou gaan. Meteen dacht ik aan een conference van Wim Sonneveld. Juist ja, eentje uit de jaren stilletjes dus. Want toen zuchtte Sonneveld bij monde van de stalmeester van de Nederlandse Koninklijke stallen ook al : " D'r is al genoeg waardevols naar de kloten gegaan ." Dat moeten ze geloof ik in Wetteren ook hebben gedacht, toen een handvol vrijwilligers een tijd geleden de handen uit de mouwen stak om schoon schi...