Een gloednieuw initiatief in Wetteren : het "Huis van bewaring"


 

Tijdens het vroege voorjaar 2024 bezocht ik het erfgoedmuseum van Melle.* En vermits het al wekenlang regende was dit voor mij een uitstapje waar ik helemaal naar uitkeek. Zo dicht bij huis kon het wel eens een uitje worden dat voor herhaling vatbaar zou kunnen zijn. Want zeg nu zelf, hoeveel kan een mens niet zoal leren van het bekijken van plaatselijk erfgoed?!

Ik had echter nog maar net een stap binnen gezet of ik kreeg al meteen te horen dat het museum heel binnenkort de deuren definitief zou sluiten. Lap! Alweer een stuk erfgoed geschiedenis dat verloren zou gaan.

Meteen dacht ik aan een conference van Wim Sonneveld. Juist ja, eentje uit de jaren stilletjes dus. Want toen zuchtte Sonneveld bij monde van de stalmeester van de Nederlandse Koninklijke stallen ook al : " D'r is al genoeg waardevols naar de kloten gegaan."

Dat moeten ze geloof ik in Wetteren ook hebben gedacht, toen een handvol vrijwilligers een tijd geleden de handen uit de mouwen stak om schoon schip te maken met het onoverzichtelijk geworden erfgoedmateriaal van de vzw Erfgoed Wetteren en het Heemkundig Museum onder de pui van het gemeentehuis. Niet dat ze de boel op het containerpark wilden kieperen. Bijlange niet!  De vrijwilligers hadden en hebben immers een duidelijke visie en missie. 

 

Een paar van de vrijwilligers

Het resultaat van maandenlang sorteren, ordenen, opruimen en opsmukken werd afgelopen weekend aan de Wetteraar feestelijk voorgesteld. Het Heemkundig Museum pronkt nu met een  nieuwe naam en heet voortaan "Huis van Bewaring". Hoewel deze naam in mijn oren lekker archaïsch klinkt, oogt het fris en aantrekkelijk.

Het Huis van bewaring lijkt misschien een beetje dubbelzinnig maar dat is het absoluut niet. 

 


De sleutel op het kussentje bij het binnenkomen is niet bedoeld om de bezoeker achter slot en grendel te steken maar juist om hem uit te nodigen verleden, heden én toekomst mee te helpen ontsluiten. Het is met andere woorden een warme oproep om mee te helpen aan het inventariseren, documenteren, inspireren en om te brainstormen over het leven in de gemeente. 

Want wat maakt plaatselijk erfgoed nu zo boeiend? Ach, breek me de mond niet open! 

Zelf ben ik nogal tuk op alles wat met geschiedenis te maken. Maar ooit is dat anders geweest.  Ik denk eerlijk gezegd niet met enthousiasme terug aan de saaie geschiedenislessen uit mijn schooltijd. Om de waarheid maar op te biechten: ik had er een broertje aan dood.

Geschiedenis wordt pas interessant als je het kan koppelen aan je eigen leven. Heb jij bijvoorbeeld net zoals ik, genoten van jouw braadworst met ajuin op de pas voorbije Wetterse kermis? Bedenk dan dat we die kermis en jaarmarkt te danken hebben aan de landvoogden Albrecht en Isabella en dat die festiviteiten er kwamen omdat Wetteren na diverse oorlogen in de loop van de zestiende en zeventiende eeuw zo goed als aan de grond zat! Er moest met andere woorden dringend geld in het laatje komen!

 


En zo wordt de "kleine geschiedenis" plots deel van een veel grotere geschiedenis die zodoende veel minder ver van jouw en mijn bed staat. 

 



Daar denk ik ook aan bij het binnenstappen van de keurig opgestelde textielafdeling. Vooral de kanten kragen en mutsen doen bij mij een belletje rinkelen. 

 

 

Jouw sexy lingeriesetje (of dat van jouw eega) heeft zijn oorsprong in een wel heel ver verleden waarin kant ontstond als preutse reactie op al te vleselijke lusten in de middeleeuwse badhuizen.**

 


 

Niet dat er hier met zoveel woorden over gesproken wordt maar dat komt misschien nog wel. Want dat bedoelen de vrijwilligers nu eenmaal met brainstormen. Enfin, dat denk ik toch!



Het spelletje wie is wie maakt de suffragette in mij klaarwakker. Want duidelijk ben ik niet echt goed op de hoogte over hoe het vrouwenstemrecht in ons land vorm heeft gekregen. Kregen vrouwen niet immers pas stemrecht vanaf 1949? Na de Tweede Wereldoorlog dus? 

Maar hoe kon Louise Miegem dan in 1921 het eerste vrouwelijke gemeenteraadslid van Wetteren worden? Verslikken de erfgoedvrijwilligers zich in hun eigen geschiedenis? Dus eenmaal thuis wil ik weten hoe de vork aan de steel zit en zoek ik een en ander op. En wat blijkt? Vrouwen kregen na de Eerste Wereldoorlog op gemeentelijk vlak reeds stemrecht en eerlijk ... dit is voor mij totaal nieuwe kennis. Wat leuk!

Wetteren mag trouwens fier zijn op het verkiezingsresultaat van 24 april 1921 vermits er toen slechts een kleine tweehonderd vrouwen naar de Belgische gemeenteraden werden gestemd. Goed voor één procent van het totaal aantal raadsleden. En daar was de socialistische Louise  dus één van. 

Een bezoek brengen aan het Huis van bewaring doet wat met een mens. Niet alleen leer ik er nieuwe dingen bij, het zorgt ook nog voor een flinke portie jeugdsentiment. 




Vooral vriendlief vergaapt zich aan de kast vol spelletjes en eenmaal thuis, haalt hij herinneringen op aan wat ze in Machelen a/d Leie "stekstuiver en kalle" noemen maar ook in Wetteren als volksamusement gekend moet zijn geweest. 

Kijk, dergelijke verhalen zijn heerlijk om naar te luisteren en om door te vertellen.

 



Ga dus een keertje langs in het erfgoedcafeetje om mee herinneringen op te halen. Wie weet krijg ook jij helemaal de smaak te pakken om mee de handen uit de mouwen te steken. Want er is nog werk aan de winkel, heel veel werk!

Zelf weet ik het nu al. Ik keer zeer zeker tevreden terug! En niet alleen omdat de waard er zo'n mooie snor heeft. 😉



Jong of minder jong ... iedereen is welkom


 * https://reiskriebelsinpakkenenwegwezen.blogspot.com/2024/03/over-dingen-die-voorbij-gaan-erfgoed-in.html


 ** https://reiskriebelsinpakkenenwegwezen.blogspot.com/2019/11/het-waterkasteel-van-moorsel-een-pikant.html

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 


Reacties

Populaire posts van deze blog

Het Poerkot van Wetteren. Wat een rijke geschiedenis!

'n Oscarnominatie voor de gezusters Breydel uit Wetteren

Listen very carefully. I shall say this only once!