Switchen van het mondaine Bled naar de adembenemende Vintgarkloof

Hoewel Slovenië een zakdoek groot is, kan je omwille van de overigens prachtige Julische Alpen toch aardig wat tijd nodig hebben om van punt A naar punt B te rijden. Onze chauffeur kent iedere bergpas en elke weg als zijn broekzak dus houdt hij er van om ons Slovenië te laten ontdekken via de mooiste wegen

.
De weg die we vandaag afleggen om van Cerkno naar Bled te geraken, is werkelijk van een ongekende schoonheid. Zachtjes heen en weer wiegend, laveert de bus nu eens onder overhangende rotsen door dan weer langs schitterende wouden. Achter de vele haarspeldbochten duikt dan plots weer een onweerstaanbaar mooi vergezicht op, een dal dat omwille van het vroege uur nog volop in de nevelen ligt, sommige bergtoppen met eeuwige sneeuw, andere met loof- of sparrenbomen. Her en der waar het groene gras wat weider is, staan kleurrijke bijenkasten met beschilderde panelen en droogrekken om het hooi te drogen te hangen vooraleer het op de open hooizolders gestapeld wordt.

In de autobus klinkt zachte pianomuziek en die past volledig bij het plaatje. Ons reisgezelschap is er zowaar stil van geworden. Het schommelen van de bus, de prachtige natuur en de hemelse muziek maken van deze rit naar Bled een totaalervaring. Werkelijk alles past. Wat heerlijk ! Ik vergeet onze chauffeur er niet om te bedanken.

Vermits er deze namiddag een voor mij - met een knie in revalidatie - zware wandeling op het programma staat, houden we het in Bled rustig. We beperken ons tot een wandeling in de buurt van het schitterende meer waar op het eilandje een kerkje staat te pronken dat vooral bij jonge trouwlustigen erg in trek is. De traditie wilt dat de bruidegom er zijn bruid via een 99 treden tellende trap naar het altaar draagt.

Ik neem graag wat kiekjes van het fotogenieke kasteel op de rotsen, de gondelbootjes, het kerkeilandje, het Japanse koppel dat mij er om verzoekt.
Maar voor de rest hou ik het rustig daar in het mondaine Bled dat zijn bestaansrecht te danken heeft aan de ontdekking van thermale bronnen waardoor de plaats uitgroeide tot een kuuroord voor rijkelui. Bled werd “the place to be” zodat ook Tito er zich een optrekje liet bouwen. Zelfs Fidel Castro zou hier op bezoek zijn geweest.
Desondanks kost het glaasje wijn dat we drinken op het zonovergoten terrasje geen fortuin. 1,80 euro kan je bezwaarlijk exuberant noemen.

Toch is het zo dat Slovenië niet meer zo spotgoedkoop is als toen ik het in mijn jeugdige jaren en passant naar Griekenland ontdekte. Iemand uit ons reisgezelschap heeft in een plaatselijke supermarkt een reclamefolder mee gescharreld en die folder leert me dat de prijzen voor de dagelijkse uitgaven niet moeten onderdoen voor de onze.

In de namiddag staat een bezoek aan de vintgarkloof op de reisagenda. Het is omwille van deze lange wandeling dat ik me aan het meer van Bled eerder rustig heb gehouden.
Vormt het meer van Bled hét toeristische plaatje van Slovenië, ik voel me persoonlijk toch meer gecharmeerd door de Vintgarkloof.

Ten behoeve van de wandelaars zijn in de kloof houten wandelpaden aangelegd en dat maakt dat ik van deze schitterende natuurpracht toch volop kan genieten. Er zit behoorlijk wat kracht achter de kolkende rivier al heeft dat wel hoofdzakelijk te maken met de kunstmatige dam die eigenlijk alleen maar omwille van het spectaculaire resultaat werd gebouwd. Want de dam heeft behalve het attractieve dan, naar mijn mening geen eigenlijk nut.

Het parcours eindigt in een waterval die - als je ze in haar volle glorie wilt zien - slechts te bereiken valt via een vierenzestig treden tellende trap. Daar pas ik voor.
Liever laat ik me fotograferen op het brugje boven de klaterende waterval.

Het is mooi geweest.