Valencia op een jeugdig drafje

Deze ochtend nog voor dag en dauw kreeg ik van mijn zoon een berichtje om me er aan te herinneren dat het vandaag precies twee jaar geleden is dat we samen naar Valencia gingen.

Dat zat zo : zoonlief die een druk leven heeft, was dringend aan wat vakantie toe. Het was begin oktober en hij had nog niet één vakantiedag gehad.
Of ik hem niet wou vergezellen op een (te) korte trip naar het Spaanse Valencia. Een vriendin van hem zat er op Erasmus en hij wou haar graag een bezoek brengen.
Overdag echter volgde de vriendin uiteraard de lessen dus wat kon hij dan beter doen dan shoppen en de stad bekijken samen met …. de mama.
Wat een leuk én lief voorstel vond ik dat ! Ik aarzelde geen moment en we gingen.
Nu is citytrippen met mijn jong volwassen zoon wel heel wat anders dan met mijn “rijpere” vriend.
We hadden precies drie dagen (en twee nachten) de tijd om de vriendin én de stad te ontmoeten.
’s Nachts kon ik recupereren maar het Valenciaanse nachtleven schijnt heel fijn te zijn dus die twee zouden uiteraard gaan stappen.
Dat het uitgangsleven vermoeidheid met zich meebrengt, daar merkte ik bij zoonlief tijdens onze eerste dag nog niets van. We konden dus niet alleen genieten van een bezoek aan de Mercado Central waar je niet enkel heen gaat om voedingswaren te kopen.
Weliswaar hadden we een klein hongertje maar we wilden vooral ook graag deze schitterende overdekte markthal met fraaie koepel bewonderen.



Er bleef nog voldoende energie over om samen met de vriendin wiens lessen intussen waren afgelopen ook nog een flinke wandeling te maken naar de futuristische gebouwen van Santiago Calatrava (over wie ik reeds eerder een keertje schreef) en Felix Candela.
Deze bijzonder fraaie gebouwen die o.a. een océade en een kunstmuseum bevatten, liggen rondom in het water en dat maakt de site nog meer bijzonder.



Valencia is de bakermat van de paella. En hoe heerlijk was het om er ons hier op een zwoel, avondlijk terrasje te goed aan te doen !
Die twee gingen dus stappen nadat mama in bed was gestopt.
De volgende ochtend was de rek bij zoonlief er al wat uit. Zullen we een taxi bestellen om naar La Lonja de la Seda te gaan, mama ?



Ach ja … Waarom niet ! Taxi’s rijden hier af en aan en ze kosten slechts een appel en een ei.
Dus werden we even later netjes afgeleverd aan de ingang van de voormalige zijdebeurs. Een prachtig historisch gebouw daterend uit de gouden eeuw van Valencia. Uit de vijftiende eeuw dus en sinds 1996 op de UNESCO Werelderfgoedlijst.
Een tweede bezoek werd eerder een rustpauze in de prachtige botanische tuin die Valencia rijk is. Echt de moeite van het bekijken waard. Onder andere de topfoto heb ik daar gemaakt.



Vermoeidheid combineren met een stad bekijken en shoppen ? Het jonge volkje weet er raad op.
We nemen de hop-on-hop-off bus, een bus voor sightseeing maar die de mogelijkheid biedt om binnen de 24 uur op en af te stappen aan diverse haltes.



Toegegeven … de foto’s die ik nam tijdens deze sightseeing zijn van de schots en scheve soort, maar ik heb tenminste toch de schitterende hoekjes en kantjes van deze prachtige stad kunnen bewonderen. Zoonlief dommelde jammer genoeg nu en dan wel even in maar plezier hebben we wel gehad.
Ook het shopplezier werd gegarandeerd en met de twee valiezen die hij meenam voor slechts twee nachtjes Valencia had hij er uiteindelijk drie te weinig.
Maar we hebben het ongelooflijk goed gehad samen en al shoppend kwamen we wel heel leuke adresjes tegen om de innerlijke mens wat aan te sterken.



Een mini-citytrip mama/volwassen zoon of dochter ? Geweldig !


Dus ja, ga er een keertje voor !