Tussenlanding in Lac du Der-Chantecoc

 

We schrijven 25 oktober. Onthoud de datum want die is belangrijk !

Het Lac du Der, het grootste meer van Frankrijk , is een kunstmatig meer dat met een tweevoudig doel in 1974 het levenslicht zag. Om de stad Parijs bij hevige regenval via de Marne te ontlasten en er anderzijds voor te zorgen dat door de Seine in droge tijden voldoende water zou blijven stromen, werd ter hoogte van de Der-vlakte een dam gebouwd. Met de aanleg van dit meer kwam het dorp Chantecoc samen met de kleinere dorpjes Champaubert-Aux-Bois en Nuisement-aux-Bois onder water te staan. Ook een behoorlijk deel van het fôret de Der werd er voor opgeofferd.

 

Sindsdien is het meer een prettige plek voor trekvogels geworden. Tussen half oktober en begin november strijken hier zo'n slordige 60.000 kraanvogels op weg naar het zuiden graag even neer. Dat schouwspel is verbluffend mooi en we willen het toch een keertje gezien hebben.

Dat het voor de vogels de tijd van de trek is, constateren we ook onderweg al. Kleinere vogelsoorten zoals bijvoorbeeld spreeuwen groeperen zich en golven als zwarte wolken over de velden en wijngaarden. Andere zitten dan weer uit te blazen op elektriciteitsdraden en -palen.

Ter hoogte van het bezoekerscentrum in de buurt van Outines raken we makkelijk de camper kwijt op een grote daartoe voorziene parking. Wat een luxe ! 

Het weer is schitterend en dus worden gauw de fietsen afgeladen voor een tocht op de dijk rondom het meer. Wie het ganse meer rond wil fietsen, moet 38 km in de benen kunnen hebben. Dat lukt mij, met een knie in revalidatie, nog niet. Desondanks is het hier heerlijk fietsen. Geen zuchtje wind, een fantastisch uitzicht over het meer en boven ons de Grus Grus die in V-vorm lawaaierig komen overgevlogen. Grus Grus is een onomatopee (klanknabootsing) en is de officiële benaming voor de kraanvogel.

Maar er vallen ook nog andere vogelsoorten te spotten. Zelf zien we massa's witte reigers, meerkoeten, zwanen, verscheidene soorten ganzen en eenden, ... enfin wie tot 260 kan tellen en heel veel geduld heeft, kan hier evenzoveel verschillende soorten vogels ontdekken.

Het water van het meer staat momenteel niet echt hoog. Maar daardoor is het hier juist heel erg mooi, vinden we. Hier en daar zien we oude boomstronken uit de bodem steken ... Het zijn restanten van bomen die met de komst van het water verdwenen zijn. We ontdekken zelfs funderingen van wat eens huizen en boerenschuren zijn geweest.

Met onze verrekijker en het bescheiden lensje van mijn fototoestel speuren wij naar fraai gevogelte maar de kraanvogels zien we - behalve diegene die overvliegen - niet. Ter hoogte van het kerkje dat niet aan het water ten onder is gegaan, geraken we in gesprek met een oude Fransman die ons weet te vertellen dat willen we de Grus Grus te zien krijgen we de andere richting moeten uit fietsen dan die die wij hebben genomen. Rechtsomkeer dan maar en dus houden we eerst een koffiepauze in de camper vooraleer we de andere kant op fietsen.

Niet gek veel later rijden we een groep vogelspotters voorbij. The place to be ? We houden halt tussen de groep maar zien - behalve wat stippen in de verte - helemaal niets.

Hoe kan het ook anders. Ons fotomateriaal valt in niets te vergelijken met het zwaar geschut van de natuurfotografen. Sommigen onder hen torsen lenzen als halve kanonnen. Wat een geluk dat ik thuis mijn statiefje van tien centimeter hoog ben vergeten. Ik zou er hier een volstrekt belachelijk figuur mee slaan. Maar ik ben natuurlijk wel nieuwsgierig en dus gebruik ik mijn levend statief van 1m88 om toch iets gezien te krijgen. Alleen jammer dat die net nu de kriebel in de neus heeft.

Maar de Fransen zijn doorgaans zeer aimabel en het duurt niet lang vooraleer we mogen mee gluren door de lenzen van een professionele vogelspotter. Wauw !!!

Echt veel kraanvogels zijn er vandaag echter niet. Sommige moeten nog arriveren vanuit Zweden, anderen zijn reeds vertrokken richting Spanje. In het voorjaar zullen zij hier opnieuw een tussenlanding maken om de batterijen even op te laden wanneer ze huiswaarts keren.

Dat er ondanks de relatieve rust zich hier vandaag toch veel vogelspotters hebben verzameld, heeft een heel andere reden. Een duo jonge arenden dat hier in het nabij gelegen woud is geboren, doet vandaag wat aan sightseeing op het meer. En dat nieuws heeft zich als een lopend vuurtje verspreid. Vandaar de vele spotters. En de vriendelijke Fransman laat ons mee genieten van dit schouwspel.

Ooooooh … merci mille fois monsieur!