Gerberoy, een mooi geborduurde zakdoek groot

Claude Monet is niet de enige kunstschilder die zich liet inspireren door zijn eigen tuin. Net als deze Franse impressionistische schilder, deed Henri Le Sidaner dit ook.

Een gat in je cultuur? Je weet niet wie Henri Le Sidaner is? Troost je, ik wist het ook niet. Maar we reizen om te leren nietwaar!

Le Sidaner vestigde zich in Gerberoy nadat hij bij Monet wat was gaan spieken. Hij ontwierp er een mooie tuin en wist de burgers van zijn dorp te stimuleren om van hun huis een plaatje te maken door het rijkelijk met vooral rozen te bebloemen. Zo werd Gerberoy een romantische inspiratiebron voor zijn schilderijen.

Kan ik je meelokken op ons pad? Wil je net als wij die inspiratiebron eens gaan bewonderen? Ik zou zeggen : DOEN!

Gerberoy is een zakdoek groot, maar dan wel een heel mooi geborduurde zakdoek. De straatjes zijn smal en je mag er niet parkeren van maart tot september. Gelukkig is er een ruime parking net erbuiten en voor de campers is er zelfs een zeer ruim grasplein voorzien. Wat een luxe!

Wellicht omdat velen dit jaar in hun kot blijven, is er zeer weinig volk te bespeuren. Dat geeft mij natuurlijk de mogelijkheid om naar hartenlust kiekjes te maken zonder storende toeristen op het plaatje. Het hoogtepunt van de bloeiende rozen valt in de maanden mei en juni maar ook nu hebben ze nog hun charmes. Bovendien staan de stokrozen rijkelijk te bloeien en ook die maken indruk.

Wat is het hier prachtig zeg ! De lichtinval is op dit uur van de voormiddag schitterend dus jawel … dit is volop genieten. De sfeer van het schilderij dat ik hierboven heb geplaatst, vinden we hier helemaal terug en al zeker ter hoogte van het huis waar Le Sidaner gewoond heeft vooral ook omdat aan de overkant van het smalle straatje een wel heel romantisch terrasje ligt. En laat het nu net aperitieftijd zijn !

We nestelen ons in een strategisch hoekje van het schilderachtige terras waar voor de rest niemand zit. Is het omdat de waardin meer volk wilt lokken dat ze met een kanjer van een karaf rode wijn komt aanzetten in plaats van de gevraagde twee glaasjes ? Ik weet het niet … feit is dat de wijn in dit kader heerlijk smaakt en lekker naar binnen loopt. En laat dat nu niet zo'n verstandig idee zijn …

Wanneer we na een tijd van heerlijk genieten op dat terras onze wandeling willen verder zetten, lijken voor mij de kasseien van Gerberoy plots veel schotser en schever te liggen dan voor ons oponthoud. Ook het scherp stellen van mijn fototoestel lukt niet meer zo goed.

Enfin … we doen er goed aan terug naar de camper te gaan zodat ik eerst mijn roes kan uitslapen.

Deel twee van het geborduurde werkje :

Nu mijn benen het weer toelaten, willen we de tuin van Le Jadiner gaan bewonderen. Voor zes euro kan je die bekijken en dat zien wij wel zitten.

In de tuin ter hoogte van het onthaal staat de dame van de billetterie een uitvoerige exposé te geven voor een tweetal bezoekers. Wellicht is ze zo blij om eindelijk een klapke te kunnen doen met een stel bezoekers (voor de rest zien we immers niemand) dat ze vergeet dat ook wij er zijn. Ze blijft maar door ratelen en dat geeft mij niet alleen de tijd om foto's te nemen, ook kunnen wij een plannetje bestuderen en dat plannetje leert ons dat die tuin niet echt groot is. Het merendeel hebben we van hieruit reeds gezien. Bon … vermits de vrouw nog volop haar leven en dat van de schilder aan het vertellen is, maken wij rechtsomkeer en besluiten we om de rest van de tuin vanaf de remparts te gaan bekijken.

Nog steeds zijn de straatjes zo goed als leeg op een poes na dan die met een muis in de bek de trappen naar de kerk op rent. Ook die bezoeken we nog even en dan zijn we alweer het mooie dorpje rond.

Gerberoy is klein, zeer klein maar zeer zeker een bezoek waard. Wie weet waar het jou toe inspireert!