Ik Lommel, hij Lommel-t, wij lummelen

Niets zo leuk als een stukje natuur te zien dat je nog nooit eerder zag. Hoewel ik de afgelopen nacht nauwelijks heb geslapen, staat de Sahara vandaag op ons to do-lijstje al heb ik het niet over dé Sahara maar wel over dat kleine stukje paradijselijke natuur in Lommel waar we net zijn gearriveerd. Ik hoorde er voor het eerst over dank zij de film “Frits en Freddy” uit 2010 (met Tom van Dyck en Peter Van den Begin) die daar gedraaid werd. Onze wandeling begint ter hoogte van De Soeverein in de Sportveldstraat. 

 

De Lommelse Sahara wordt het warmste stukje van Vlaanderen genoemd en dat voel ik aan alles. Tijdens een korte tocht door het rulle zand breekt het zweet me dermate uit dat het me vlug duidelijk wordt. Hier een wandeling maken, is uitgesloten. 

 

 

Dan maar fietsen waar het kan. En gelukkig valt dit prachtige stukje natuurgebied voor een stuk ook per fiets af te haspelen.

 

De tocht naar de uitkijktoren is dat in ieder geval en wat fijn dat we die zo snel al vinden want de warmte blijft me achtervolgen.
De toren is een mooi stukje architectuur en ondanks het feit dat mijn rug vandaag danig opspeelt, wil ik hem toch opklauteren. Wat is het hier mooi en wat ruikt het hier heerlijk.

 

Maar het is mijn dagje niet. Ik ben moe en slaperig dus wij houden het bij deze korte fietstocht. Een flinke dut moet mij oplappen zodat we een paar uren later kunnen genieten van een wandeling op het immens grote Deutsche Soldatenfriedhof uit de Tweede Wereldoorlog. 16 hectaren groot is het en daarmee meteen ook het grootste Duitse militaire kerkhof van West- Europa.

 

 

Laten we hopen dat de 20.000 gesneuvelden die hier begraven liggen ons deze nacht lekker laten pitten want we hebben met onze camper een heerlijk overnachtingsplekje in het nabij gelegen bos gevonden.

De ganse nacht en ook een groot deel van de voormiddag regent het soldaatjes. Wie de uitdrukking kent, weet meteen dat we onze fietsplannen (nog) niet kunnen aanvangen. Het wordt dus gezellig lummelen in de camper en vriendlief maakt heerlijke pannenkoeken.
Tegen de tijd dat die op zijn, stopt de regen en kunnen we alsnog aan onze tocht beginnen.

 

Bedoeling is hoog door de bomen te fietsen en dus starten we aan knooppunt 255. Niet ver daar vandaan ligt immers het sinds 2019 aangelegde fietsparcours “door de bomen” en deze attractie willen we toch wel eens beleven. De hevige regenval van afgelopen nacht doet de natuur nog lekkerder ruiken dan gisteren en - hoewel het hier aardig druk kan zijn - hebben wij dit fietsrijk voor ons alleen. Wat fijn!

De fietsroute 255-272-266-552-264-255 is 21 km lang en voert ons niet alleen langs schitterende landschappen vol biodiversiteit maar ook langs het mooie met bomen omzoomde kanaal van Beverlo dat bovendien nog een extra troef heeft vermits het water werkelijk vol witte lelies ligt. 

 

We fietsen ook langsheen de Leysensmolen die nota bene ooit door een Aalstenaar werd gebouwd en het prachtige kunstwerk van Will Beckers: een blauwe vlinder die zich net uit zijn cocon heeft bevrijd. 

 

 

Van dezelfde kunstenaar staat even verderop een wel heel fraai en anders dan anders insectenhotel in roestig bolvormig ijzer waardoor het er een beetje uitziet als een zeemijn.

Na de lunch en een middagdutje fietsen we naar het centrum van Lommel. Bedoeling is er “De glazen Piramide” te bezoeken. Maar we hebben pech ... op maandag is de zaak dicht en worden er geen demonstraties glasblazen gegeven. Dan maar door de vele glaspartijen ons vergapen aan de mooie, kunstige glazen schoenen die hier voor de toevallige voorbijganger staan tentoongesteld. Het glazen muiltje van Assepoester lijkt er klein bier tegen.

 

Trouwens van bier gesproken. Na maanden van gedwongen sluiting van de horeca voelt het nog steeds een beetje als een feest aan om even een terrasje mee te pikken.

En omdat vanavond de Rode Duivels hun derde wedstrijd op het EK spelen, heeft de ober voor de gelegenheid een tricolore voetbalshirt aangetrokken.

Maar voor ons voelt het hier toch eerder aan als Vlaanderen Vakantieland. En hoewel we er naar verlangen om weer buitenlands te gaan reizen, heeft deze trip toch wel een gouden randje.