Als Nomaden doorheen Frankrijk (Derde deel)

 

Omdat het zo stilaan tijd wordt een slaapplaats voor de nacht te zoeken, hebben we - volgens de gegevens van ons boek  "Camperplaatsen in Frankrijk" - het adres ingesteld van een leuk plekje in Montélimar. Maar onze GPS-dame vindt het adres niet en dus doen we maar wat. 

Gelukkig zien we langs de weg wat aanduidingen voor campers maar zoals we de Fransen kennen, zijn hun "places to be" nogal vaak eens met de Franse slag aangeduid. Om kort te gaan, we vinden niet wat we zoeken. 

Maar hoog boven de stad torent het Château des Adhémar uit en we besluiten een keertje daarheen te rijden. Een schot in de roos. Achter het kasteel ligt namelijk een grote, eerder gezellige parking die ons bovendien een mooi uitzicht geeft over de stad. Prachtig! We naderen het sluitingsuur van het kasteel en de parking loopt stilaan leeg. Ik ga nog gauw een kijkje nemen in de tuin van het kasteel vooraleer het hele hekwerk op slot gaat. 

 

 

Tegen de tijd dat ik terug ben, zijn we helemaal alleen en wat een zalig rustige avond én nacht zal het hier worden. Maar dat is een vergissing. Wanneer de avond écht valt, komt een zwarte golf aangereden met een paar jongeren aan boord en heel veel muziek. En nog wat later komt een tweede auto aanzetten met nog meer jongeren en nog meer muziek. Het is hun manier van uitgaan in deze coronatijd. 

Tegen de tijd dat het lawaai écht op onze zenuwen begint te werken, wordt het voor de conciërge van het kasteel blijkbaar ook te veel van het goede. We horen in ieder geval een poort die opengedraaid wordt, wat stemmen heen en weer, beetje discussie en even later horen we de muziek verstommen en de auto's blazen de aftocht. Eindelijk rust. Slaap lekker schat. 

 

Het is niet onze bedoeling Montélimar te bezoeken. Wat we wel willen doen, is even wat Nougat kopen voor het thuisfront want de stad is bekend om zijn vele Nougat-bedrijfjes. De meeste ervan kan je een bezoek brengen maar wij hebben meer zin in een bezoek aan Valence. Dus na onze aankoop gaan we alweer de hort op. 

 

 

Volgens wat ik over Valence gelezen heb, zou het een mooie stad zijn en dat is ook zo. Via een trappenstraat bereiken we het centrum van de stad waar het net volop marktdag is. 

 

De marktkraampjes ontnemen ons een beetje het zicht op de Kathedraal Saint-Apollinaire maar zorgen anderzijds toch voor sfeer op deze regenachtige dag. 

 

De Boulevards staan vol prachtige Art nouveau huizen en stralen rijkdom uit. De winkelstraten en terrassen ogen gezellig.

We bekijken ook het mooie Maison de Têtes dat in 1530 met Italiaanse inspiratie werd gebouwd en, zo blijkt nu, Napoleon kind aan huis moet zijn geweest in de periode dat hij militaire tactieken studeerde in de stad. Maar laat het nu net tijd worden voor een siësta waarvoor de dame aan de balie van de kleine tentoonstelling die rond Napoleon en zijn verblijf in Valence is ingericht,  de deuren sluit.  Ik zie er dus maar een glimp van. Genoeg om geprikkeld te zijn en later eens wat meer te gaan lezen over onze vriend Bonaparte. 

 

Vermits het siësta-tijd is verlaten wij de stad om zelf ook een rustig plekje te zoeken en een uiltje te knappen. Want een volgend punt op onze zwerftocht is er eentje waar ik lang naar heb uitgekeken. We hebben er wel nog heel wat kilometers voor af te leggen dus eerst wat rust is geen overbodige luxe.

En wat staat er dan wel op onze agenda? Ik licht met onderstaande foto een tipje van de sluier op maar zal een apart verslag schrijven over dit sprookje. Want zo zie ik het Palais du Facteur ... als ware het een sprookje. 

Alles behalve sprookjesachtig is ons volgende bezoek. Op een reisblog van een of andere Nederlander wordt Vienne nochtans aangeprezen als een prachtige stad, eentje die je moet gezien hebben. En vermits we morgen Lyon willen bezoeken, vormt Vienne een mooie overnachtingsplaats op weg naar Lyon. Althans ... in theorie. In de praktijk draait het helemaal anders uit. We merken het al meteen nadat we er een camperplaats hebben gevonden. Al onmiddellijk na het uitstappen weet ik het zeker ... hier wil ik vannacht niet slapen. Wat een vuile, gure achterbuurt is dit zeg! Een klein sluikstort zeg maar. Maar kom, nu we hier toch zijn, willen we wel op een rappeke het centrum gaan bekijken. 

 

 

De fietstocht langs het prachtige fietspad aan de Rhône lijkt veelbelovend. Maar jammer genoeg is Vienne hét schoolvoorbeeld van hoe een vuile en slecht onderhouden stad een gevoel van onveiligheid creëert. 

Nu ik hier thuis rustig gezeten aan mijn laptop de foto's die ik er maakte bekijk, voel ik de onveiligheid niet langer en valt Vienne op een aantal plekken wel mooi te noemen. Maar op je gemakje wat Romeinse overblijfselen (waaronder een goed bewaarde tempel en theater) bezoeken tussen dronkaards en druggebruikers in, nee ... het heeft ter plekke niets verheffends. De ganse stad tot de gemeentelijke feestzaal toe lijkt één grote achterbuurt te zijn. 

 

Enkel de plaatselijke kathedraal met Vlaamse wandtapijten heeft - als je de stellingen even wegdenkt - een zeker uitstraling.

 

 

Tenzij ze in Vienne eens grondig grote kuis houden, keer ik er niet meer terug. Ook al vallen er hier en daar wel een paar mooie middeleeuwse panden te spotten.  

 

 

Zoals gezegd ... we zullen hier niet overnachten. Liever zoeken we buiten de stad wat rustig groen op om daar kamp te houden. Want morgen willen we naar Lyon, de stad die door wie naar het zuiden wilt, pardoes voorbij wordt gereden en dat schijnt heel jammer te zijn vermits Lyon een prachtige stad moet zijn.

Maar ook dat valt dik tegen. Het is te zeggen ... Lyon is dermate uit gedeind met industrie en kantoorgebouwen dat de voordeur van de stad bij wijze van spreken aan de achterdeur van Vienne ligt. Kortom ... nergens vinden wij wat groen om de nacht rustig door te brengen. In plaats daarvan komen wij nog voor we er goed en wel erg in hebben in de uiterst drukke stad Lyon terecht die bovendien ook nog eens een LEZ heeft en wij niet weten waar te draaien of te keren om die te vermijden. Wil jij met de camper, de caravan of zelfs gewoonweg met de auto op jouw weg naar het zuiden een keertje halt houden in Lyon, dan heb ik voor jou één advies : DON'T!

 

 

Het is er gewoonweg niet te doen. Filedrukte en kamikazeverkeer is er schering en inslag. Verkeerslichten lijken hier te zijn uitgevonden om ze straal te negeren en aan grote snelheid voorbij te knallen. 

Mochten we ooit Lyon willen bezoeken dan zal dat wat mij betreft met de TGV moeten gebeuren. Nu kiezen we echter eieren voor ons geld en in een poging deze zeer drukke stad te verlaten, zit er niets anders op dan rap de autosnelweg te nemen. 

Het zal de eerste en enige keer zijn tijdens onze zwerftocht.