De mosterd bij Bart Van Loo gehaald : citytrip naar Dijon

oktober 30, 2021

Het is historicus én meesterverteller Bart Van Loo die ons voor onze herfstvakantie via zijn bestseller "De Bourgondiërs - Aartsvaders van de LAGE LANDEN" naar het Franse Dijon lokt.

Eigenlijk hadden we de stad tijdens onze drie weken zomervakantie in Frankrijk al willen bezoeken maar toen kwam FB-vriend Jan met het idee om tijdens onze zwerftocht toch zeker ook een bezoek te brengen aan de Koninklijke abdij van Brou. Het werd dus kiezen en dat deden we ook.

Zie : https://reiskriebelsinpakkenenwegwezen.blogspot.com/2021/10/over-filip-en-mathilde-en-de.html

Maar vandaag ligt Dijon aan onze voeten en hoewel een camper doorgaans niet het meest geschikte middel is om er een citytrip mee te maken, leent de stad er zich uitstekend toe. De nacht brengen we door in een super mooie omgeving op zo'n 15 kilometer van de stad.

Iets te ver dus om van daaruit al fietsend de lokroep van de stad te beantwoorden maar dat is geen probleem. Op zo'n anderhalve kilometer van het historische centrum kunnen wij zeer comfortabel en bovendien nog gratis ook, de camper parkeren.

Het is zaterdag en het blijkt marktdag te zijn dus dat brengt wel wat volk op de been maar écht druk is het in Dijon niet. De stad is ook niet onoverzichtelijk groot dus algauw vinden we er onze draai.

Op weg naar de toeristische dienst die in een zijvleugel van het hertogelijk paleis is gevestigd, passeren we de prachtige, overdekte versmarkt en hoewel we voldoende proviand aan boord hebben en ik danig popel om de geschiedenis in te duiken, stappen we de hal toch binnen want oooooch wat is die mooi. De hertogen moeten dus nog maar even wachten.

Vooral ook omdat na het struinen langs de marktkramen we dorst hebben gekregen en de "Place de la Libération" er in de stralende zon met al zijn terrasjes zeer aanlokkelijk bijligt.

Een terrasje meepikken is trouwens hét ideale moment om middels de brochures die we zonet bij de toeristische dienst hebben meegekregen ons plan van aanpak te ontvouwen. En dat is heel wat. We hebben los van een bezoek aan het paleis van de hertogen, liefst zes parcours meegekregen die allen rond een bepaald thema zijn uitgewerkt. Onbegonnen werk dus voor mijn tegenstribbelende knieën en mijn rug die van al dat tegenstribbelen al snel de slapjanus uithangt.

Gelukkig kunnen we de zes parcours wat met elkaar vermengen zodat we een en ander kunnen inkorten.

Maar bon ... eerst dus het paleis want daar zijn we voor gekomen. En willen we dat paleis te zien krijgen dan kunnen we niet anders dan het Musée des Beaux-Arts bezoeken dat er in gevestigd is. "Als er maar niet te veel schilderijen hangen", zegt mijn lieverd nog maar hij stapt manmoedig toch mee naar binnen.

Werkelijk allemaal prachtig om te zien en de lichtinval van vandaag maken sommige kamers en zalen ronduit schitterend.

Het hoogtepunt van ons bezoek vormt voor mij echter wel de zaal met de tombes van een aantal Bourgondische hertogen.

Het grote nadeel van een citytrip is dat je op korte tijd zoveel mogelijk wilt te zien krijgen. Enfin ... ik toch.

Bij het buitenkomen van het paleis ben ik dan ook al behoorlijk stokkestijf steendood moe. Toch proberen we nog een stuk van de middeleeuwse stad af te wandelen want ... mijn God, wat is die mooi!

De avond zal rust brengen zodat we er morgen weer tegenaan kunnen gaan. Want wij hebben nog lang niet alles gezien. Dus hup de fiets op en dan weer naar onze slaapplaats voor de nacht en die is heerlijk mooi!

Fris en fruitig trekken we 's anderendaags weer de stad in. Het is er nu een stuk rustiger vermits er geen markt is. Om niet al te gauw door het vele wandelen vermoeid te geraken, besluiten we de stad verder al fietsend te verkennen. Dat gaat nu makkelijker want in de autoloze straten loopt vrijwel niemand.

Het is onze bedoeling vandaag de linkervleugel van het paleis te bezoeken. De rechter deden we gisteren al via het museum. Maar dat valt tegen ... In tegenstelling tot wat ik dacht, valt die linkervleugel helemaal niet te bezoeken want die wordt volledig in beslag genomen door de administratieve diensten van de stad en die zijn nu, op zondag gesloten. Er kan dus geen bezoek worden gebracht aan bijvoorbeeld de trouwzaal die vast en zeker meer dan de moeite moet zijn. Dan maar beteuterd door de glazen deuren kijken naar de prachtige monumentale trap die Joost mag weten waar naartoe leidt.

Een beetje uit ons lood geslagen omdat onze planning plots niet meer klopt, besluiten we de stad op onze manier te bekijken. Geen uitgestippelde routes, geen voorgekauwde paden maar zelf onze neus achterna gaan. Steegje in, straatje uit ... en we zien tal van leuke dingen.

We ontdekken ook nog een aantal van de in de brochure "Les hôtels particuliers Dijon" beschreven residenties. Dus geen toeristenhotels zoals je abusievelijk zou kunnen denken (al zijn sommige intussen wel tot hotel verbouwd. Maar destijds waren het nogal groot uitgevallen particuliere woningen voor hen die het zich konden permitteren. Bedoeld voor vrouw en kinderen dus en uiteraard ook voor het huispersoneel. Heel af en toe ook wel het onderdak voor een logé van het "ons-kent-ons" type.

We spotten ook de typische geglazuurde daken zoals de fraaie residentie Hôtel de Vögué er een heeft. Prachtig, echt waar prachtig!

Dijon heeft veel meer te bieden dan wat ik hier beschreven heb. Maar ik houd graag de kerk in het midden en zoek naar een evenwicht tussen cultuur en natuur, tussen heden en verleden.

Dus na twee dagen verlaten we de stad om ...zoals we twee jaar geleden (net voor de lockdown) ook al een keertje deden aan het Lac de Der de kraanvogels op hun weg naar het zuiden te gaan uitzwaaien.