Effe chillen in Genua

 

 

Met uitzondering van die keer dat ik met een jeugdvriend in een huurauto Jordanië doorkruiste, kan ik mij niet herinneren dat ik ooit zo'n chaotische reis heb gemaakt als onze zwerftocht doorheen (een stukje) Italië. Maar in Jordanië had dat alles te maken met de Arabische wegwijzers. Die proberen te ontcijferen is nog wat anders dan pakweg die van de namen van de Moskouse metrostations. Eens het Russische alfabet onder de knie, valt het allemaal best wel mee om je weg te vinden in de ondergrondse hoofdstad. Maar die Arabische krulletjes en krolletjes, daar is echt geen beginnen aan.

In Italië heeft de chaos niets te maken met de onleesbaarheid van de bewegwijzering om de eenvoudige reden dat er gewoonweg geen wegwijzers te vinden zijn. En al zeker niet naar daar waar wij heen willen.

Dus nu wij na ons bezoek aan het Monumental Cemetery of Staglieno een ander stukje van Genua willen ontdekken, komen wij met onze camper pardoes midden de drukke winkelstraten terecht. 

 

 

Het is een worsteling om er weer uit te geraken maar het lukt ons toch en wat méér is … in de verte zien we mooie heldere, klare lucht zoals je die alleen kan spotten boven de zee. Daar, daar, daar moet de zee zijn, de haven. En jawel … we zien de zee en niet alleen dat … we zien ook een wijdste parking waar weinig auto's staan en waar we voor 24u kunnen blijven. Eindelijk … a room with a view voor slechts 15euro. Wat een verademing, wat een luxe in dit hectisch stuk Italië. Meer kunnen we hier niet verwachten. Dus we betalen met plezier 15 euro voor een etmaal parkeren. 

 

Voor de rest van de dag willen we alleen nog maar wat chillen. Even geen ontcijfering van Google Maps en aanverwante app's maar gewoon terug wandelen richting de winkelstraten. Niet om er te windowshoppen (Max Mara ligt boven ons vakantiebudget) maar om er te kijken naar de prachtige architectuur van de stad.

Op dat vlak heeft de Via de XX Settembre in haar eentje al heel wat te bieden. We wandelen ze rustig door en genieten er van de statige gaanderijen, de overdekte markt, het ogenschijnlijk klein, bescheiden kerkje tussen de winkels in … tot je er binnen gaat. Wauw! 

 

Ik kan goed maken wat ik in Turijn heb gemist en kijk mijn ogen uit naar de Liberty gevels. Om uiteindelijk op de mooie Piazza de Ferrari te genieten van een heerlijke gelato. 

 

  

Bij zoveel lekkers zou een mens welhaast lyrisch worden ware het niet dat mijn rug en mijn voeten intussen behoorlijk pijn zijn gaan doen. Maar daar weet mijn lieverd raad op. Na wat rust vatten we de terugweg aan en die zullen we proberen in te korten via wat achteraf straatjes. Goed plan maar  – we hadden het kunnen voorspellen – slecht uitgevoerd. Om een lang verhaal kort te houden: we geraken hopeloos verstrikt in kleine straatjes waarvan we bij God niet weten waar ze precies liggen ten opzichte van onze parkeerplaats. 

 

Pittoresk zijn ze wel die minder gekende plekjes van Genua alleen zo jammer dat mijn voeten intussen ondraaglijk pijn zijn gaan doen. Ik strompel verder en we bereiken de haven. Hoera … denk ik in al mijn ellende maar vergeet daarbij dat de haven over een lengte van zo'n slordige 30 kilometer de zee kust. Dat is zo goed als de helft van de gehele Belgische kustlijn. En jawel hoor … we zijn behoorlijk van het rechte pad afgeweken en zodoende belanden we in het hartje van de zeer bedrijvige haven waar we op aanwijzingen van een vriendelijke doch strenge havenbeambte op onze stappen moeten terugkeren.

 

Onnodig te zeggen dat het voetbad achteraf ongelooflijk veel deugd heeft gedaan en dat mijn lieverd de blaren vakkundig heeft bewerkt en bepleisterd.

Tja … om iets van de wereld te zien te krijgen, moet je uit je comfortzone komen!