Het jachtfeest in Bouillon
Onze traditionele uitstap op 11 november naar Ieper om er de jaarlijkse Poppy Parade bij te wonen, maken we - bij wijze van afwisseling- dit jaar eens niet. Zie mijn blog hierover op https://evenaar.tv/reisverhalen/2018/09/the-poppieparade-in-ieper-op-11-november/
We willen immers een keertje het jachtfeest in Bouillon meemaken. Niet dat ik van de jacht houd maar de wildmarkt, de jachthoornblazers en de diverse optochten, schijnen een kleurrijk spektakel te zijn.
Vriendlief weet bovendien af van een comfortabele camperplaats in Bouillon al moeten we er wel goed van te voren een plekje zien te vinden want gedurende drie feestelijke dagen zal die plaats daar aan de Semois afgeladen vol staan. We vertrekken dus een dag van te voren en omdat wij de reis via de kleine binnenwegen hebben uitgestippeld, starten we nog voor halfweg de voormiddag.
Heusden-Wetteren-Zottegem-
Ziezo ... de grote lijnen zijn uitgetekend … voor de rest laten we ons leiden door onze GPS.
Het is schitterend weer, het ochtenddauw ligt nog over de velden maar de zon tovert de druppels om tot schitterende diamanten. Ook de herfstbladeren krijgen een goudgele gloed over zich heen. Enfin, om kort te gaan, de vergezichten langsheen het landschap zijn in deze tijd van het jaar en bij dit zonnige weertje stuk voor stuk juweeltjes. De fotograaf in mij voelt het kriebelen maar we kunnen natuurlijk niet om iedere straathoek halt houden voor een kiekje. Dat doen we pas in Viane waar mijn blik valt op een verlaten en deels uitgebrand kasteel. Abandoned places zijn erg fascinerend dus ik hoef niet veel overtuigingskracht boven te halen om mijn vriend mee het hoekje om te krijgen. Prachtig!
Onze lunchpauze houden we in Soignies ter hoogte van een weiland en een idyllisch plekje met kapelletje.
De koeien zijn nieuwsgierig en rennen over het weiland als hadden ze de dolle koeienziekte. Wat een gestoei! En dat allemaal omdat Boots, onze hond, de poten eens wilt strekken.
Het is tegen vieren wanneer we de camperplaats van Bouillon oprijden. Die staat inderdaad reeds aardig vol. Het is overduidelijk dat hier morgen wat te beleven valt.
Dus bij het krieken van de dag laten we er dan ook niet al te veel gras over groeien en weldra wandelen we richting de kerk waar het startschot voor de festiviteiten middels een eucharistieviering gegeven wordt. Wij willen vooral de jachthoornblazers aan het werk zien en horen.
Zou het kunnen dat het blazen op zo'n jacht hoorn veel inspanning vraagt? Het valt me in ieder geval op dat de jachtliederen van vrij korte duur zijn.
Tijdens het slenteren op de geur-, kleur- en smaakrijke feestmarkt komen we die blazers nog meerdere keren tegen maar zij zijn niet de enigen die af en toe op adem moeten komen.
Dat is ook zeer zeker het geval voor de wel heel bijzondere carnavalsgroep uit Aarlen : les sangliers d' Arlon. Mannen getooid in everzwijnkostuum dansen, geladen met bellen op de rug, ritmisch langs de marktkramen. Wat opzoekingswerk leert mij dat de groep pas sinds 2012 bestaat al heeft hij intussen reeds meerdere prijzen gewonnen en indruk gemaakt in binnen- en buitenland.
De kostuums worden in opdracht van de groep gemaakt in Slovenië en vermits die pakken een aardige duit kosten, wordt de groep slechts met mondjesmaat groter. Zo'n pak weegt trouwens zo'n slordige 20 kilogram (zonder de bellen op de rug).
Geen wonder dat die mannen zo nu en dan stoom moeten afblazen. Want al dat huppelen en springen, is vooral voor de laatste (zwaarlijvige) deelnemer bijna niet te doen. Hou dat maar eens tot de avond vol!
Eén feestelijke marktdag is voor ons voldoende.
We zetten daarom 's anderendaags koers richting Botassart. Zo kort na Allerheiligen willen we er immers een bloemetje leggen op ...
... het graf van de reus.
Reacties