De nieuwjaarsreceptie bij de prins van het Luminisme was een lumineus idee
Het overkomt mij wel vaker dat wanneer ik ben uitgenodigd op een receptie waar ik vrijwel niemand ken, ik maar wat onhandig met mijn glas bubbels sta te draaien en ik wat blij ben met het hapje dat langs komt gewandeld zodat ik tenminste daar de mond van vol heb.
Niet gisterenavond.
Mijn lieverd en ik waren te gast op de Nieuwjaarsreceptie voor het personeel en oudgedienden van de stad Deinze en laat mijn lieverd nu zo'n oudgediende zijn! Wie op het geniale idee is gekomen weet ik niet maar de receptie werd dit jaar bij wijze van uitzondering na de sluitingsuren in het MUdel georganiseerd. Daar loopt immers nog tot einde van deze maand de toptentoonstelling rond Emile Claus, de prins van het Luminisme.
Eerder maakte ik de opening van deze prachtige tentoonstelling ook al mee maar toen was het er over de koppen lopen en dat bleef (en blijft) ook zo tijdens de duur ervan. Jawel, het MUdel wordt momenteel dermate overrompeld door kunstliefhebbers dat ze in Deinze halsoverkop op zoek zijn moeten gaan naar extra vrijwilligers om de drukte in goede banen te leiden. Tegen de tijd dat ze zal eindigen, zal de kaap van de 100.000ste bezoeker zijn overschreden. En daarmee staat ze aan de top van de Belgische tentoonstellingen georganiseerd in 2024.
(extra leesvoer : Verslag van de openingsavond)
Niets zo heerlijk om na een nevelige, grijze dag, verstoken van licht en zon het glas op het nieuwe jaar te mogen heffen en dit te kunnen doen tussen de prachtige schilderijen van Emile Claus. Je moet het maar kunnen om op zo'n naargeestige, mistige dag als gisteren de toeschouwer een zonnig gevoel te geven. Emile Claus kan het. Hij is er ronduit groots in! Dat wist ik reeds veel langer maar gisteren werd dat nog maar eens bevestigd.
Niets zo heerlijk ook dan te kunnen genieten van deze schitterende kunstverzameling zonder al te grote drukte.
Terwijl er in de zaal van de Bietenoogst druk gepalaverd en gedronken werd, kon wie wou ... in alle rust de overige zalen bekijken. Heerlijk en meteen ook veel stof tot praten.
Dus ja ... ik heb toch nog een en ander bijgeleerd. Over hanengevechten en bloemen schikken op de straten tijdens processies bijvoorbeeld.
Zo ook wist Hervé, een oud-collega van mijn lieverd me te vertellen op welke manier het schilderij van het kleine meisje dat net een standje heeft gekregen en dat hier in bruikleen hangt, in de koninklijke verzameling is terecht gekomen.
Het voornoemde schilderij maakte destijds deel uit van een Brusselse tentoonstelling en zou na afloop ervan door middel van een tombola worden verloot. Koning Leopold II kocht daarom zowat alle lotjes en viel uiteraard in de prijzen. Dat is nog wat anders dan Sotheby's hé!
Wellicht is koningin Mathilde vorige week daarom naar Deinze afgezakt om er zich van te vergewissen dat het kunstwerk niet opnieuw in een loterij zou terecht komen!😱😂
In het gastenboek heb ik niet meteen haar handtekening terug gevonden maar wel dat van een andere koninklijke hoogheid. 😉
In datzelfde boek las ik ook het volgende commentaar :
Mooie tentoonstelling. Rustgevend ook al is er veel volk.
En jawel ... dit doet het werk van Claus : het maakt de kijker Zen en geeft een instant gevoel van tevredenheid.
Hoewel ... Ooit waren kunstkenners minder tevreden. Hervé vertelt me immers nog dat de Bietenoogst in het MUdel terecht is gekomen nadat bleek dat niemand het wou kopen. Waarom dat eigenlijk was, wist hij er niet bij te vertellen maar zelf denk ik dat ik het wél weet. Lees daartoe maar eens een eerder verslag van mij.
Zijn kunst werkt ook wel inspirerend. Ik durf bijna te wedden dat Claus Ernest Claes heeft geïnspireerd voor zijn boek De Witte van Sichem. Denk je ook niet?
Het werd een heerlijke avond. Vol verhalen en stil genieten.
Weervrouw Jacotte Brokken heeft dan toch nog een beetje gelijk gekregen met haar bewering dat de zon alsnog door het wolkendek zou breken. Dat deed ze inderdaad ook al was het dan wel na zonsondergang en met dank aan de genialiteit van Emile Claus.
Bedankt daarom aan wie op het idee kwam de nieuwjaarsreceptie dit jaar tussen zijn werken te laten doorgaan.
Dat was een lumineus idee!
 |
| Ik samen met de mooiste tuinman én met de liefste. |
PS: voor wie er niet meer zou in slagen deze tentoonstelling alsnog te bezoeken is er toch één troost. De mooiste tuinman behoort tot de vaste collectie van het Museum van Schone Kunsten van Gent en kan je daar dus later nog gaan bewonderen. De liefste tuinman behoort tot een privécollectie en kan enkel door mij worden bewonderd. 😝
Reacties