Vive le Tour. Maar wel op onze manier! (6 juli 2025)

  

Gisteren is de Tour de France, het jaarlijkse hoogfeest van de wielrennerij begonnen. 
Het is nu niet dat ik zo'n grote wielerliefhebber ben maar dat circus zo af en toe een keertje ter plekke volgen, heeft iets dat niet uit te leggen valt. Tenminste, als het niet de intentie is om alle ritten mee te maken want dat is pure waanzin én stresserend gekkenwerk.
Wij hebben twee ritten uitgekozen met voldoende tijd er tussenin om rustig een ideaal plekje langsheen het parcours te vinden en om het afsluiten van de wegen voor te zijn. 
We vertrekken in de gietende regen maar dat zal gelukkig slechts van tijdelijke aard zijn. 

 

 

Van zodra we even voorbij Rijsel de snelweg verlaten, wordt Frankrijk het land waar we allebei zo verliefd op zijn. Nergens is de wereld zo groot als in Frankrijk, nergens zijn de vergezichten zo prachtig.

 

Schitterende vierkanthoeven, imposante kasteelboerderijen, op fotogenieke wijze vervallen boerenschuren en door artistiek slingerende klimplanten overgroeide muren, wisselen elkaar boeiend af. 

 

Alleen al daarvoor willen we er dit jaar weer een keertje bij zijn. De streek van de Somme waar we eerst doorrijden, heeft nochtans ook zijn tristesse. Oorlogskerkhoven liggen hier kwistig tussen de graanvelden uitgezaaid. 

 

Maar zie … een mens denkt te vlug dat hij de boel zorgvuldig heeft uitgestippeld! Ons eerste doel is de tijdrit van woensdag 9 juli in en om Caen. Als we op zondag vertrekken hebben wij - sloffend en zwervend langs de meest heerlijke binnenwegen - toch tijd zat. Helaas hebben we niet gekeken waar de eerdere ritten zich afspelen en dus komen we al snel afgesloten wegen tegen en omleidingen allerhande en onze GPS-dame geraakt het noorden kwijt. Wij ook trouwens.

 

Maar ieder nadeel heeft zo zijn voordeel en dus ontdekken we dingen waarvan we het bestaan niet afwisten en die we toch niet aan ons voorbij willen laten gaan. 

Wat te denken bijvoorbeeld van het Musee Lombart in Doullens, een klein stadje in Picardië?! Monsieur Jules-François Lombart was blijkbaar de Ferdinand Huts van zijn tijd in die zin dat hij het zich in 1904 kon permitteren een eigen kunstmuseum op te richten. 

 

 

Toegegeven … het is de boerentoren van Antwerpen niet maar Monsieur Lombart was dan ook "slechts" een chocolatier die industrieel werd. 

 

 

Hij is echter een milde schenker. Vier jaar na de bouw van het museum schenkt hij het gebouw inclusief alle kunst die hij in de loop van zijn leven heeft verzameld aan de gemeente Doullens ter ere van zijn ouders die van hier afkomstig waren. Schoon hé! Dat is nog wat anders dan met al je rijkdom vluchten naar belastingparadijzen! 

 

We rijden ook het mooie Saint-Riquier voorbij en net omdat daar een indrukwekkende abdij staat te pronken, houden wij er toch even halt. 

 

 

De abdij kan bezichtigd worden maar wij naderen het sluitingsuur dus dat zal voor een andere keer zijn. Toch gauw wat kiekjes nemen en hup … weer weg. Ik kan gelukkig nog net een en ander lezen over de abt Nithard, kleinzoon van Karel De Grote waarmee ik meteen ook leer dat de geschiedenis van deze abdij wel heel ver terug gaat in de tijd. 

 

 

 

Ik neem ook nog gauw een foto van het plaatselijke Belfort dat net als alle Vlaamse op de UNESCO-werelderfgoedlijst prijkt en in de bocht van de straat waar de camper geparkeerd staat, valt mij een merkwaardig huisje op … klik doe ik op een rappeke en wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Eenmaal thuis zal ik immers ontdekken dat dit huis het Napoleonhuis wordt genoemd.  

Inderdaad, nu je het zegt bovenop het huis prijkt een beeld(je) van Napoleon en het dak heeft zowaar de vorm van de overbekende hoed van de keizer. Het huis werd gebouwd door Louis Joseph Petit die een oud-strijder van Napoleon was en daar ook nog een medaille aan heeft verdiend. 

De nacht brengen we door op een wel heel idyllische plek. Bovendien spreidt de avondzon een mooie gloed over het weidse landschap uit.  

 

 

'n Perfecte timing na een dag van tamelijk veel regenval en zo net voor de nacht die ook veel regen zal brengen. De regendruppels op het dek van de camper vormen voor mij echter het ideale slaapliedje.